در سال‌ها اخیر با رواج فناوری‌هایی مانند اسکن مردمک چشم و شناسایی از طریق اثر انگشت، کلاهبرداری‌های مرتبط با این اطلاعات نیز زیاد شده است. هرچه استفاده از این فناوری‌ها متداول شوند، اینگونه جرایم نیز بیشتر می‌شوند. این فناوری‌ها همان ابزارهایی است که به کاربران اجازه می‌دهد قفل تلفن خود را باز کنند. حالا کلاهبرداران هم بیکار ننشسته‌اند و با استفاده از این گزینه‌ها کاربران را فریب می‌دهند که برای دریافت فلان خدمات دولتی باید این برنامه را نصب کنند و اطلاعات احراز هویت خود شامل اسکن چهره، چشم و یا اثر انگشت را به برنامه بدهند. این برنامه‌ها غالباً کلاهبرداری هستند. غالب خدمات دولتی اساساً از چنین برنامه‌هایی برای احراز هویت استفاده نمی‌کنند و بسیاری از فرایندهای احراز هویت حضوری انجام می‌شود.. افزایش اتصال خدمات دولتی به گوشی هوشمند شکاف جدیدی به نام شکاف دیجیتالی ایجاد کرده است. بسیاری از افراد کم‌سواد، سالخورده و یا فقیر ممکن است به گوشی هوشمند دسترسی نداشته باشند یا اگر دسترسی دارند دانش و مهارت استفاده از آن را ندارند لذا به راحتی فریب می‌خورند و طعمۀ کلاهبرداران می‌شوند. به هیمن خاطر فرایند هوشمدسازی باید سرعت بیشتری بگیرد. از هوشمندسازی کارت‌های شناسایی گرفته تا سایر چیزها. متأسفانه غالب خدمات دولتی فاقد سیستم شناسه دیجیتال هستند و به همین خاطر شماره‌ها و رمزهای کاربران به هدفی برای هکرها تبدیل شده‌اند.

در مجموع دزدیدن اطلاعات زیست‌سنجی یک تهدید جدی است. دزدیدن اثر انگشت از طریق عکس‌ها یا هک حسگرهای گوشی به مسئله‌ای مهم تبدیل شده است. دزدانِ اثرانگشت با بازسازیِ اثر انگشت روی موم یا حک کردن آن روی چوب از آن استفاده می‌کنند. با توجه به اینکه بسیاری از سیستم‌ها به سمت شناسایی و احراز هویت از طریق اطلاعات زیست‌سنجی می‌روند مسئلۀ سرقت آن‌ها اهمیت روزافزونی پیدا کرده است. شما می‌توانید رمز عبور خود را در یک سامانه تغییر دهید، اما اگر احراز هویت شما با اطلاعات زیست‌سنجی مانند اثر انگشت، چهره یا اسکن چشم باشد چه؟ اگر اطلاعات زیست‌سنجی شما دزدیده شود نمی‌توانید آن را تغییر دهید. واقعیت این است که خطر لو رفتن این اطلاعات خیلی بیشتر از رمزهای معمولی است و یک دزد اینترنتی خیلی راحت‌تر می‌تواند به اطلاعات زیست‌سنجی شما دسترسی داشته باشد. هوش مصنوعی به طور روزافزونی در حال توسعه است و بخش بزرگی از شناسایی را از طریق اطلاعات زیست‌سنجی انجام می‌دهد به همین خاطر می‌توان هوش مصنوعی را با ارائه اطلاعات زیست‌سنجی غلط فریب داد. با این اوصاف با یک حفرۀ امنیتی بزرگ در فرایند توسعۀ فناوری مواجه هستیم که به موازات رشد خدماتی که ارائه می‌دهد رشد نکرده است.

مسئلۀ سرقت اطلاعات زیست‌سنجی تنها به همین جا ختم نمی‌شود. سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی هم در تلاش هستند تا بانکی از اطلاعات زیست‌سنجی شهروندان تهیه کنند که مطابق برخی گزارش‌ها موجب رسوایی‌هایی نیز شده است. هرچه هست دنیای آینده با اطلاعات زیست‌سنجی سروکار زیادی دارد، لذا چندان عجیب نیست که این موضوع به یکی از پرمناقشه‌ترین موضوعات طی سال‌های آینده بدل شود چراکه دسترسی به آن می‌تواند بسیاری از قفل‌ها را باز کند و دسترسی به بسیاری از حوزه‌ها را برای دارندگان این اطلاعات آسان کند.