قیصر امین‌پور (زادهٔ ۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ – درگذشته ۸ آبان ۱۳۸۶) نویسنده، مدرس دانشگاه و شاعر معاصر ایرانی بود. او یکی از تأثیرگذارترین شاعران مرد در دوره انقلاب اسلامی و منتخب هفتمین همایش چهره های ماندگار در سال ۱۳۸۷ است.

شعرهای امین‌پور از حیث بلاغی ارزشمند بوده و بر ظرفیت‌ها و توانمندی زبان فارسی افزوده‌است. او توانسته ویژگی‌های سبکی و بلاغی شعر کلاسیک و شعر نیمایی را با شعرهایش تلفیق کند.

از قیصر امین پور در زمینه‌هایی چون شعر کودک و نثر ادبی، آثاری منتشر شده‌است که به آن‌ها اشاره می‌کنیم:

– تنفس صبح

– در کوچه افتاب

– طوفان در پرانتز (نثر ادبی، ۱۳۶۵)

– منظومه ظهر روز دهم (شعر نوجوان، ۱۳۶۵)

– مثل چشمه، مثل رود (شعر نوجوان، ۱۳۶۸)

– بی‌بال پریدن (نثر ادبی، ۱۳۷۰)

– مجموعه شعر آینه‌های ناگهان (۱۳۷۲)

– به قول پرستو (شعر نوجوان، ۱۳۷۵)

– گزینه اشعار (۱۳۷۸، مروارید)

– مجموعه شعر گل‌ها همه آفتابگردانند (۱۳۸۰، مروارید)

– مجموعه شعر دستور زبان عشق (۱۳۸۶، مروارید)

– «دستور زبان عشق» آخرین دفتر شعر قیصر امین پور بود که تابستان ۱۳۸۶ در تهران منتشر شد و بر اساس گزارش‌ها، در کمتر از یک ماه به چاپ دوم رفت.

نمونه ای از اشعار قیصر

آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست

حق با سکوت بود، صدا در گلو شکست

دیگر دلم هوای سرودن نمی کند

تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست

سربسته ماند بغض گره خورده در دلم

آن گریه های عقده گشا در گلو شکست

ای داد، کس به داغ دل باغ دل نداد

ای وای، های های عزا در گلو شکست

آن روزهای خوب که دیدیم، خواب بود

خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست

«بادا» مباد گشت و «مبادا» به باد رفت

«آیا» ز یاد رفت و «چرا» در گلو شکست

فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند

نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست

تا آمدم که با تو خداحافظی کنم

بغضم امان نداد و خدا…در گلو شکست