آرش دادگر – کارگردان و نایب رئیس هیأت مدیره خانه تئاتر
وقایع خبری– امیدوارم بیمه بیکاری هنرمندان هر چه زودتر سندیت پیدا کند و عملیاتی شود چون دولت بعدی می‌تواند آن را نقض کند و ضمانت اجرایی برای آن قائل نشود. البته یک نگرانی دیگر هم وجود دارد و آن این است که ما وقتی زیر نظر اداره کار و رفاه اجتماعی برویم کارگر حساب می‌شویم و این اتفاق مسائل خاص خود را دارد. در صورتی که طی مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی هنرمندان می‌توانستند به‌صورت مستقیم تحت حمایت خود وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار بگیرند. نکته اینجاست که وقتی هنرمند در اداره کار به‌عنوان کارگر شناخته شود (مثلاً درباره همین بیمه بیکاری) ممکن است این وزارتخانه صرفاً چند ماه محدود به هنرمند بیمه پرداخت کند در حالی که شاید هنرمند چندسال بیکار بماند.

با این‌همه من امیدوارم این اتفاق، صرفاً با هدف بیمه بیکاری رخ نداده باشد و به همین جا ختم نشود چون مشکل بزرگ ما بیمه بیکاری نیست بلکه کارفرماست.

ما کارفرما نداریم، کارفرما در تئاتر می‌شود شرکت یا همان کمپانی. مثلاً تئاتر شهر که متولی آن مرکز هنرهای نمایشی است می‌تواند نقش یک کمپانی را بازی کند  اما وقتی هنرمند برای این مرکز کار می‌کند صرفاً کمک هزینه تولید اثر را دریافت می‌کند و بیمه و مالیات و… را خودش باید بدهد. در نتیجه در چنین پروسه‌ای کارفرمای کسان دیگری می‌شود. امروز مسئولیت همه چیزها با کارگردان است و آنچه به‌عنوان تهیه‌کننده می‌شنویم هم در کشور ما تعریفی ندارد و هرکسی می‌تواند هر ادعایی داشته باشد اما کمپانی مسئولیت برنامه‌ریزی تمام کارهایی که در طول سال انجام می‌دهد را باید در تراز مشخصی ارائه بدهد و نمی‌تواند کار را نیمه‌کاره رها کند چون با هنرمند قرارداد مشخصی دارد.