الکساندر هفنر. مجری برنامه «اوُپِن مایند»

دولت جو بایدن در آستانه تکرار یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات دوران ریاست‌جمهوری باراک اوباما قرار گرفته است. سیاست‌مداران به‌منظور جلب حمایت دیگران باید کاملا روشن کنند که برنامه‌هایشان چقدر به حال شهروندان عادی آمریکا مفید خواهد بود.

رئیس‌جمهوری، گویی به‌جای آغاز برنامه‌های ضروری برای از‌بین‌بردن همه‌گیری، با پرداخت میلیاردها دلار کمک‌هزینه‌ کووید ‌۱۹ الفبای اولیه سیاست عمومی کشور را نادیده می‌گیرد؛ بنابراین نمی‌توانید برنامه «نیو دیل» (معامله جدید) فرانکلین روزولت را که با هدف بهبود سطح معیشت آمریکایی‌ها طرح‌ریزی شده بود، انکار کنید. چه متحد دولت او بودید و چه دشمن رویکردش برای نجات کاپیتالیسم از چنگال خودش، راهبردی قابل‌درک و غیرقابل اشتباه درمورد این برنامه وجود داشت. با نگاهی سریع به گذشته و عکس‌العمل دولت اوباما به بحران مالی سال ۲۰۰۸، برنامه‌های تهی از ابتکار مثل «ترغیب اقتصادی» و طرح‌های ناخوشایند «کمک مالی» به سیستم‌های مالی در آستانه سقوط را به یاد خواهید آورد. همه آنها این سؤال را مطرح می‌کنند: از کِی در طرح سیاست‌های عمومی تا این حد بدون ابتکار شده‌ایم؟

بایدن برخی از فرمان‌های زهرآگین ریاست‌جمهوری ترامپ را نقض کرده است‌ اما این اقدام به‌راحتی پاسخ‌گوی مردم در مقابل همه‌گیری کرونا و عدم تساوی در میان آمریکایی‌ها نیست. حال به‌سوی یک بسته ۱/۹ تریلیون دلاری یا «طرح نجات آمریکا» گام برداشته‌ایم. این برنامه جانشین «احیای آمریکا و سرمایه‌گذاری مجدد»، طرح دوران اوباما می‌شود که با وجود فقدان درک عمومی، خوب کار کرد. در‌حال‌حاضر آن طرح که تأییدش مستلزم اکثریت قاطع ۶۰ رأی کنگره است، کاربردی ندارد؛ اما اکنون دموکرات‌ها، با توجه به اینکه اکثر کرسی‌های کنگره را در اختیار دارند، می‌توانند تنها با یک اکثریت ساده برنامه‌های کمک به مقابله با پیامدهای همه‌گیری کرونا و دیگر لوایح را در بودجه فدرال تصویب و اعمال کنند. اینجاست که شفافیت کامل و اولویت‌دادن به برنامه‌ها بسیار مهم می‌شود. اگر جو بایدن بخواهد نامش را در کنار رؤسای‌جمهوری مانند لیندون بی جانسون و فرانکلین روزولت قرار دهد، باید دست به اقداماتی بزند که نویددهنده طلیعه‌ای نوین در امنیت اقتصادی و بهداشتی آمریکا باشد.

در ابتدای امر ما به‌شدت به یک برنامه اجرائی در زمینه پیشرفت‌های مرتبط به واکسینه‌کردن همگان نیازمندیم تا میلیون‌ها نفر واکسینه شوند. جو بایدن می‌تواند با توسل به لایحه تولیدات دفاعی، به شرکت‌های تولید دارو اختیار دهد که تا زمانی که همه ما مصونیت پیدا نکرده‌ایم، به تولید واکسن ادامه دهند. ما در هر شهر و شهرستان آمریکا، به محل‌‌های بازی برای واکسیناسیون نیازمندیم.

این اماکن نه‌تنها باید به واکسن‌ بلکه به ماسک‌های پزشکی و موارد ضدعفونی‌کننده مجهز باشند. سپس باید نهادهایی موسوم به «اداره روستاهای آمریکا» و «اداره شهرهای آمریکا» با تعهداتی بی‌سابقه در قبال ساختارها و زیربناهای مناطق تحت کنترل آنها ایجاد کرد تا در هر ناحیه و محله در این کشور ویروس‌زده بیمارستان بسازند و بلندپروازانه‌ترین طرح‌های سرمایه‌گذاری روی «هواپیما، خطوط راه‌آهن و جاده» را در تاریخ ایالات ‌متحده بر عهده بگیرند. در این صورت، زمانی که همه‌گیری پایان یابد، بامداد نوینی در آمریکا آغاز خواهد شد. بعد از آن باید به لایحه امنیت اقتصادی آمریکا پرداخت و به وعده حمایت از تمامی آمریکایی‌های سخت‌کوش – نه‌تنها سالمندان ـ عمل کرد؛ لایحه‌ای که پرداخت حقوق به بی‌کاران و افرادی را تأمین می‌کند که از هنگام بروز همه‌گیری یا پیش از آن «آواره مالی» شده‌اند.

این فهرست ادامه دارد: ما نیازمند یک نیروی محافظت از شرایط اقلیمی هستیم که خاک آمریکا را از خشک‌سالی، سیل و آتش حفظ کند و گاز دی‌اکسید کربن را از هوای آن بزداید. سرانجام ما به یک اداره امور دموکراسی نیازمندیم که به نقش «سیتیزنز یونایتد» (اتحاد شهروند) در جابه‌جا‌کردن مرزهای سیاسی و تسلط شرکت‌ها بر سیاست ما خاتمه دهد. این نهاد محافظه‌کار و غیرانتفاعی در آمریکا از سال ۲۰۰۳ به حکم دادگاه به مؤسسات بزرگ اختیار می‌دهد هر مقدار که می‌خواهند به کارزارهای انتخاباتی کمک کنند و به‌این‌ترتیب در شکست یا پیروزی یک نامزد، نقشی مستقیم بازی کنند. پس زنجیره منطقی کارهایی که باید انجام دهیم چنین است: واکسینه‌کردن همگانی، اصلاح ساختار برای محافظت در برابر تغییرات اقلیمی و اصلاحات در دموکراسی.

کاخ سفید به‌تازگی تأکید کرده است که «ما در‌حال‌حاضر با چهار بحران همگرا روبه‌رو هستیم: کووید ‌۱۹، بحران اقتصادی منتج از آن، تغییرات آب‌وهوایی و نابرابری نژادی. آقای بایدن (در نخستین هفته کارش) اقدامات سریعی برای مبارزه با این چالش‌ها برنامه‌ریزی کرده است».

سناتور چاک شومِر در نخستین مصاحبه ملی‌ خود به‌عنوان رهبر اکثریت مجلس سنا، با دقت بیشتری این مسائل را توضیح داد. نابرابری گسترده اقتصادی و نژادی در آمریکا پیامد همه‌گیری نیست. برنامه‌های جدید نباید تنها به کشور ثبات دهد بلکه باید آن را به‌گونه‌ای پایدار تقویت کند. جو بایدن می‌تواند تنها جو بایدن باشد یا اینکه نام خود را در کنار رؤسای‌جمهوری مانند جانسون و روزولت قرار دهد؛ اکنون، زمان تصمیم‌گیری است.