محدثه واعظی‌پور- روزنامه‌نگار
وقایع خبری– اکران نوروز، یکی از مهم‌ترین و مؤثرترین فصل‌های اکران است. چراغ سینماها معمولاً با اکران نوروزی و فروش بالای دو سه فیلم، روشن می‌شود و بسیاری از سینماداران به فروش فیلم‌ها در آغازین روزهای سال، امید فراوان دارند و گاهی، بر اساس درآمد آن تا آخر سال، گذران می‌کنند. در سالی که پشت سر گذاشتیم، با وجود باز شدن سینماها در مقاطعی کوتاه، عملاً چیزی به‌نام اکران فیلم در سینماها وجود نداشته است.

تبلیغات درباره اکران نوروز، در بهاری که باید مراقب بود و همچنان قواعد قرنطینه را حفظ کرد، نادیده گرفتن شرایط است. سینمای ایران، فرصتی یک ساله داشت تا به اکران آنلاین رونق بدهد، اما زیرساخت‌ها آماده نبود و امنیت فیلم‌ها به خطر می‌افتاد، در آستانه سال نو که هنوز ویروس کرونا، همنشین روز و شب ماست ضرورت توجه به این موضوع، بیشتر حس می‌شود. سینما رفتن در شرایطی که شیوع ویروس کرونا، متوقف نشده برای بسیاری از مردم، اقدامی خطرناک محسوب می‌شود. پیش از این هم، آمارها نشان می‌داد که بخش اندکی از جامعه برای دیدن فیلم به سینما می‌روند و به نظر نمی‌رسد بتوان در این فضا، مردم را به سینما رفتن ترغیب کرد.
کرونا، می‌توانست زمینه‌ای فراهم کند تا اکران آنلاین به‌عنوان گزینه‌ای جدی در حوزه نمایش فیلم، تقویت شود. نه به این معنا که سینماداری تعطیل شده و سالن‌های سینما فراموش شوند. اما در مواقعی اینچنین، به جای اصرار برای تکرار روش‌های قدیمی، می‌توان راه هایی تازه پیدا کرد که هم صاحبان فیلم خرسند باشند، هم سلامت جامعه حفظ شود.

تجربه‌های پراکنده سال ۹۹ در حوزه اکران آنلاین، نشان دهنده چالش‌هایی است که در این بستر وجود دارد، جدا از بحث امنیت و جلوگیری از قاچاق که بزرگترین معضل این عرصه است، همه فیلم‌ها پتانسیل موفقیت در این فضا را ندارند، همان طور که همه فیلم‌هایی که روی پرده می‌روند نمی‌توانند مخاطب جذب کنند. اما با توجه به فرهنگ و عادتی که یک سال گذشته در جامعه شکل گرفته و میل به استفاده از اینترنت برای خرید و تماشای فیلم و سریال، بیشتر از گذشته شده، می‌توان بعضی از فیلم‌ها که بخت کمتری برای اکران در سینماها دارند در این بستر عرضه کرد. یک نکته را نباید از یاد برد، تعطیلی سینماها در سال ۹۹ باعث انباشت انبوهی فیلم شده است، سرنوشت اکران این فیلم‌ها مهم است، فیلم‌هایی که در میانشان هم آثار هنری وجود دارد هم فیلم‌هایی که صرفاً برای گیشه ساخته شده‌اند.

ترکیب این فیلم‌ها و تولیدات سال ۹۹، صفی طویل برای اکران به وجود آورده است که مدیران ارشاد باید برایش تدبیری بیاندیشند. با توجه به انتخابات پیش رو، تغییر دولت و روی کار آمدن مدیران سینمایی جدید، ممکن است سرنوشت بعضی فیلم‌ها به رأی و نظر مدیران دولت بعدی گره بخورد و این، آغاز یک بحران تازه است. چرا که مدیران تازه، ترجیح می‌دهند بر اساس اولویت‌ها و گرایش خود، فیلم تولید کنند و در صورت بازگشایی سینماها و عادی شدن شرایط، فیلم‌هایی که در سال کرونا فرصت دیده شدن را از دست دادند، بختی اندک برای روی پرده رفتن دارند. در آن صورت، مشخص می‌شود که اکران آنلاین بموقع، می‌توانست سینمای ایران را از بعضی مشکلات پیش رو، نجات دهد.