ابوالحسن بنی‌صدر پس از یک دوره طولانی بیماری امروز در بیمارستان سالپتریه پاریس در سن ۸۸ سالگی درگذشت.

بنی‌صدر دوم فروردین ۱۳۱۲ در روستای باغچه از توابع همدان به دنیا آمد. پدرش نصرالله بنی‌صدر، از روحانیون بانفوذ همدان بود که با امام خمینی (ره) نیز ارتباط دوستانه‌ای داشت. او در دانشگاه تهران در رشته‌های اقتصاد و حقوق اسلامی تحصیل و ۴ سال در موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی فعالیت کرد. وی رهبری گروه کوچکی از دانشجویان مخالف رژیم شاه را به‌عهده داشت و دو بار به خاطر فعالیت‌های سیاسی دستگیر و روانه زندان شد. پس از مجروح شدن در قیامی ناموفق علیه حکومت در خرداد ۱۳۴۲، او کشور را ترک کرد و عازم فرانسه شد. بنی‌صدر و همچنین حسن حبیبی (معاون اول اسبق برخی روسای جمهور پیشین) که از شاگردان احسان نراقی نظریه‌پرداز، محقق و یکی از موسسان بنیاد فرهنگ ایران بود به همت نراقی برای ادامه تحصیل به اروپا رفتند. او در دانشگاه سوربن پاریس دکترای خویش را احراز کرد و به تدریس در دانشگاه پرداخت.

بنی‌صدر در دهه ۷۰ میلادی و سال‌های پیش از پیروزی انقلاب، به عنوان یک اقتصاددان انقلابی با ایراد سخنرانی و چاپ و انتشار مقالات و کتب تالیفی خود، به مبارزه با حکومت شاه می‌پرداخت. او در سال ۵۷ و اندکی پیش از پیروزی انقلاب با ورود امام خمینی به پاریس، او جزو معدود کسانی بود که در فرودگاه به استقبال ایشان آمد و سپس به جمع همراهان امام پیوست.

بعد از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ و پس از روی کار آمدن دولت موقت، بنی‌صدر ابتدا در تیر ۵۸ به معاونت وزارت اقتصاد و دارایی و سپس در آبان ماه به سمت وزیر منصوب شد. وی همچنین مدتی به عضویت شورای انقلاب درآمد و سپس با بروز بحران گروگانگیری کارکنان سفارت آمریکا در تهران به یکی از تصمیم‌گیرندگان و مخالفان اصلی آن تبدیل شد. مدتی بعد از استعفای دولت موقت بازرگان، او برای انتخابات ریاست جمهوری کاندیدا شد و در ۵ بهمن ۱۳۵۸ با به دست آوردن ۱۱ میلیون رای به عنوان اولین رئیس‌جمهور تاریخ ایران پس از انقلاب اسلامی انتخاب شد.
او دراین انتخابات، ۷۶ درصد آرا را کسب کرد. رقبای وی در این انتخابات آقایان حسن حبیبی، احمد مدنی، صادق طباطبایی، داریوش فروهر، صادق قطب‌زاده، کاظم سامی، محمد مکری، حسن غفوری‌فرد و حسن آیت بودند و تعداد آرای این افراد مجموعا ۲۳ درصد آرای باقیمانده را تشکیل می‌داد. به این ترتیب وی از ۱۵ بهمن ۱۳۵۸ لغایت یک تیر ۱۳۶۰ به مدت ۱۶ ماه مسوولیت اداره کشور را به دست گرفت.

وی اولین رئیس‌جمهور تاریخ ایران بود که سال ۶۰ به دلیل همکاری با گروهک منافقین و کارشکنی‌در دفاع مقدس با رأی عدم کفایت در مجلس شورای اسلامی مواجه و از مقام ریاست‌جمهوری عزل شد.