گفته می شود که تیم ملی فوتبال ایران روز ۱۹ آبان و به واقع فقط چند روز قبل از سفرش به قطر واپسین دیدار تدارکاتی اش قبل از شروع جام جهانی بیست و دوم را مقابل نیکاراگوئه تجربه خواهد کرد اما باید پرسید این کشور واقع در آمریکای مرکزی و حوزه دریای کاراییب در کجای جغرافیای فوتبال جهان و در کدامین مرز و مدار فنی قرار دارد چه بهره ای را می تواند به ما برساند.

وصال روحانی: البته رسم است که تیم های حاضر در تورنمنت های بزرگ آخرین بازیهای دوستانه شان را مخصوصاً در برابر تیم هایی ترتیب می دهند که ضعیف باشند تا بتوانند به پیروزی هایی قاطع و پر گل برسند و با روحیه خوب ناشی از آن بردها قدم به آن آوردگاهها منجمله جام جهانی و جام ملتهای قاره خویش بگذارند . شاید هم عده ای مدعی شوند که نیکاراگوئه چون از امریکای مرکزی می اید ، ناگزیر شباهت های تاکتیکی غیر قابل اجتنابی با آمریکا یکی از سه حریف ما در مرحله گروهی جام جهانی بیست و دوم دارد ولی این شباهت اگر هم وجود داشته باشد ، اندک تر از آن است که به چشم بیاید و انتخاب حریفی را تایید نمی کند که هیچگاه در فوتبال به هیچ درجه و اندازه قابل قبولی نرسیده و مطرح نبوده و به دستاورد مهمی نایل نشده است .

در اخبار روزهای اخیر از تونس هم به عنوان دیگر حریف تدارکاتی ما در آستانه حضور در جام جهانی ۲۰۲۲ یاد شده است. این اخبار تصریح می دارند که دیدار احتمالی ایران – تونس ۲۵ آبان ماه در دوحه قطر برگزار می شود و بنابراین اگر هم این حریف آفریقایی مثل الجزایر رقیب شهریورماه ما باهتی با روش کار رقبای ایران در جام جهانی از خود بروز نمی دهد، لااقل با برگزاری این دیدار در دوحه بازیکنان ما را فزون تر در محیط برگزاری جام جهانی قرار می دهد و به تطابق بیشتری با این محل نایل می کند .

حسن دیگر تونس این است که چون مثل ما در مرحله نهایی جام جهانی حاضر است ، بسیار جدی و مصمم به میدان می آید و با این که ممکن است به برخی نفرات اصلی اش استراحت بدهد و به تعویض های زیادی در جریان بازی روی بیاورد ، اما هر چه دارد رو خواهد کرد و این امر می تواند شاگردان کارلوس کی روش را هم به چالش های زیادی بکشاند و به قول ورزشی ها عرق آنها را در بیاورد و به لحاظ ساختاری و شناخت ضعف هایمان و ترمیم معایب تیم ملی مان به سود یوزها تمام شود.

با این همه بنظر می رسد فدراسیون فوتبال همچون موارد قبلی در ترتیب دادن مسابقات دوستانه پر فایده که ما را در راه حضور در جام جهانی کم عیب تر و محکمتر سازد ، یک بار دیگر انتخاب هایی غیر اصلح داشته و به تنها گزینه های موجود و هر تیم در دسترس که طبعاً‌کمترین بهره ها را به ما می رسانند ، قناعت ورزیده است . یادمان باشد که سه بازی شهریور و مهرماه با تیم های الجزایر و اروگوئه و سنگال هم مسابقاتی ایده ال برای تیم ما به خصوص با توجه به شبیه نبودن روش کار آنها با سه همگروهی ایران در جام جهانی نبود و اگر چه این ایراد زیر سر و صدای تبلغاتی فدراسیو ن و برخی هیاهوهای رسانه ای پیرامون اهمیت پروزی برتیم پرستاره اروگوئه گم شد اما به واقع راهی که برای سنجش و تقویت یوزها طی شد ، با گزینش آن سه حریف پر حرف و حدیث تر از گذشته جلوه کرد .

امروز که صحبت از رویارویی با نیکاراگوئه و تونس در میان است ، همان راه مغشوش تر و مبهم تر و نحوه عمل فدراسیون در راه حضور در مهمترین آوردگاه فوتبال جهان ، سئوال برانگیزتر از هر زمانی شده و در یک کلام و بدون تعارف کار خراب تر از گذشته شده است.