🌐 جعفر بخشی بی نیاز
نویسنده و روزنامه نگار

هر چقدر در مورد این انسان مطلب خواندم و شنیدم بیشتر هنگ کردم . این همه تواضع چطور در وجود یک انسان جمع می شود ؟ باورش به شدت سخت است. نه کتابها نه نوشته ها و حتی فیلم پر زحمت شوق پرواز نتوانست ذره ای از مرام منحصر به فرد عباس بابایی را به تصویر بکشد !

یک نام بزرگ در عرصه ی غیرت و جوانمردی و البته خشوع و تواضع که مطلقا در آیین مردان نامدار این سرزمین پاک شدنی نیست. چه زنده باشد چه نباشد. فارغ از هر گونه تحلیل تمام آنانی که عباس بابایی را می شناختند و یا کسانی که امروز به واسطه ی آثار به جا مانده از این شهید او را شناخته اند در یک موضوع اشتراک نظر دارند و آن تواضع و فروتنی عباس بود !

در تاریخ پر فراز و نشیب این سرزمین زنان و مردانی انگشت شمار چون ستاره درخشیده اند. نامهایی بزرگ و ماندگار که هر کدام در خود دانشگاهی تاسیس کردند برای آدم سازی و انسان پروری. و اینک اما عباس بابایی خود به تنهایی شاهنامه ای ست خواندنی و اسطوره ای ست بی بدیل که بی شک در موطنی که اغلب مردانش خموش و خفته و در پی کاسبی و بده بستان بوده و هستند قطعا و بی تردید جای عباس آنجا نخواهد بود !

زمانی که در قرارگاه رعد بوده بنابر ضرورت های پروازی و موقعیت های ویژه جنگی بابایی دستور داده بوده تا برای خلبانان شکاری غذای مخصوص بپزند. ولی خودش با توجه به بیشترین پروازهای جنگی از غذای مخصوص خلبانان استفاده نمی کرده و همان غذای معمولی را می خورده و در پاسخ به اعتراض خلبانان در مورد این که گفته بودند چرا شما از غذای خلبانان استفاده نمی کنید، گفته بوده :
یک فرمانده باید حتما از غذایی که همگان استفاده می کنند بخورد تا آن سربازی که در خط مقدم است نگوید غذای من با فرمانده ام فرق دارد.
حرف دیگری نیست ‌… تمام … !