وقایع خبری به نقل از ایران : «دستمزدهای میلیاردی از پول‌های بی‌نشان نشأت می‌گیرد.» این عبارات بخشی از صحبت‌های فاطمه معتمدآریا است. او در گفت‌وگویی با یک برنامه رادیویی به بهانه طرح لغو معافیت مالیاتی هنرمندان بار دیگر به ورود سرمایه‌های مشکوک به سینما اعتراض کرده است.
معتمدآریا گفته که برای این سرمایه‌ها اسمی نمی‌گذارد و در عین حال توضیح داده: «این پول‌هایی که به سینما وارد می‌شود و بریز و بپاش‌هایی که وجود دارد، خیلی با هنرمندان فاصله دارد. اتفاقاً باید به آن پول‌ها رسیدگی شود. نه هنرمندان که واقعاً به جای اینکه حال مردم را خوب کنند، حال خودشان هم بد باشد.»
این عضو انجمن بازیگران سینمای ایران سال گذشته نیز در همین ایام در صحبت‌های انتقادی نسبت به ورود پول‌های کلان بی‌شناسنامه در سینما گفته بود: «مهم است که ببینیم چه چیزی را باید کنترل کرد.  آیا باید کلمه به کلمه متن فیلمنامه‌ها و چهار تار موی بازیگر را کنترل کرد یا روی منبع و هدف و نتیجه ورود میلیاردها پولی که وارد سینما می‌شوند، حساسیت نشان داد؟» معتمدآریا معتقد است این پول‌های بی‌نشان را که ربطی به سینمای ما ندارند باید بررسی کنند و مالیات آن درآمدها و پول‌ها را بگیرند.
او با تأکید بر اینکه حرف‌هایش درباره مسائل مالیاتی فارغ از جایگاهش در انجمن صنفی بازیگران و خانه سینماست و اظهاراتش صرفاً از منظر یک بازیگر است، ادامه داده: «اگر قرار باشد از هنرمندان مالیات بگیرند اتفاقاً اینها باید انتهای خط مالیاتی باشند. چون نسبت به مسائل مالی و چرخه‌های مالی که وجود دارد، کم‌ترین درآمد را بازیگران دارند.»
این بازیگر سینما در بخشی از صحبت‌هایش در واکنش به‌عنوان بخشی از برنامه «فرش قرمز» از آیین فرش قرمز و پرداختن به سلبریتی‌ها هم با این عبارات به‌صورت ضمنی انتقاد کرده: «فرش‌های قرمز را برای سلبریتی‌هایی نگه دارید که احتیاج به فرش قرمز دارند یا در فضاهای مجازی به فرش قرمز متداول شده و با حضور بازیگران مترادف شده است. می‌خواهم بگویم من یک بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون هستم و سلبریتی نیستم.»
او در ادامه گفته که: «این نمایش شکوه، جاه، مقام و پولی که در این صفحات مجازی خیلی متداول شده مانند همین فرش قرمزها، برای تعداد محدودی از هنرمندان ما است. بقیه کسانی هستند که واقعاً در طول سال یا به سختی اموراتشان را می‌گذرانند یا اصلاً به سختی درآمدی برای امرار معاش دارند.»  
معتمدآریا بر این باور است که مالیات را باید کسانی بپردازند که باعث اختلاف طبقاتی عظیم در جامعه شده‌اند، چه طبقه هنرمندان، چه طبقه کارگران و چه طبقه مرفه.