میثم بشیرنژاد

پرچم یک کشور نماد و نشانه هویت آن کشور و سرزمین به شما می‌رود که خط قرمز همه افراد آن جامعه با هر زبان و عقیده و طرز تفکری به شمار می‌آید. وقتی اسم پرچم جمهوری اسلامی به میان می‌آید یاد رشادت‌ها و جانفشانی‌های جوانان این مرز و بوم در دفاع مقدس تداعی می‌شود که برای به اهتزاز درآمدن این پرچم جان شیرین خود را فدا کردند.

اگر امروز مردم ما در کمال امنیت و آرامش سر کار می‌روند، دانشگاه می‌روند، فعالیت‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی انجام می‌دهند، استادیوم ورزشی می‌روند و … برای همان از خودگذشتگی‌های دیروز و تا به امروز بوده است که قهرمانان وطن، هیچ‌گاه نگذاشتند خدشه‌ای به اعتبار پرچم خوش رنگ ایران اسلامی در جامعه بین‌المللی وارد شود.

اما امروز چه اتفاقی افتاده! در دیار ستارخان و باقرخان عده‌ای که برای تماشای فوتبال داخلی می‌روند، سهوی یا عمدی پرچم کشور خارجی را با خود به استادیوم می‌برند و رییس جمهور و نام کشور دیگری را با تمام وجود فریاد می‌زنند که در همین چند هفته گذشته با توجه به تجاوزشان به خاک سوریه، بیشترین انگشت اتهام و سرزنش جهانی متوجه آن‌ها بوده است. البته حساب این افراد با مردم فهیم، خونگرم و متدین تبریز جداست.

نباید فراموش کرد که تبریز، یکی از طویل المدت‌ترین پایتخت‌های ایران بوده‌ است؛ این شهر پایتخت سیاسی ایران در زمان اتابکان، خوارزمشاهیان، ایلخانان، چوپانیان، جلایریان، قراقویونلوها، آق‌قویونلوها، صفویان و ولیعهدنشین ایران در دورهٔ قاجاریان بوده‌است. اوج شکوفایی تبریز مربوط به دورهٔ ایلخانان است که در این زمان، پایتخت قلمرویی پهناور از نیل تا آسیای مرکزی به شمار می‌رفت.

در ماهی که متعلق به مهربانترین و رئوف‌ترین انسان‌ها یعنی پیامبراکرم (ص) است و هفته وحدت که پیش رو داریم، گویی برخلاف همیشه از دوستی و مودت فاصله گرفتیم، گویی مهربانی رخت بربسته است، برخی شعار‌های نژادپرستانه و توهین به قومیت‌ها در ورزشگاه یادگار امام تبریز جای هیچ توجیهی باقی نمی‌گذارد، گویا فوتبال فقط بهانه است که عده‌ای به ورزشگاه بیایند و هر حرفی را می‌خواهند بزنند و هر توهینی که تمایل داشته باشند، بکنند.

جالب اینکه صدا و سیمای ما مثل همیشه از فضای مجازی عقب‌تر است، در حالیکه برخی رفتارها در جریان بازی استقلال و تراکتورسازی تبریز شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شد، در بسته خبری «خارج از گود» بیست و سی سیما در شنبه شب یازدهم آبان، رضوانی خبرنگار این برنامه در ابتدا به احترام مادر شهیدان خطیبی از جایش بلند می‌شود که کار خوب و پسندیده‌ای است، در ادامه هم به حواشی دو تیم سرخابی پایتخت پرداخت، اما دریغ از اینکه یک کلمه در مورد حواشی استادیوم تبریز صحبت کند! خوب بود آقای خبرنگار در مورد فرزندان رشید مادر شهید که برای پرچم سه رنگ جمهوری اسلامی ایران جنگیدند و به فیض شهادت نائل شدند هم حرفی می‌زد، پرچمی که الان متاسفانه در برخی استادیوم‌های ورزشی جای خود را به پرچم‌های کشور‌های دیگر داده است که به گواهی تاریخ برای ایران و خود تبریز خاطره خوبی بجا نگذاشته‌اند.

هفته وحدت، فرصت خوبی است که یک مقدار بیشتر فکر کنیم سوای بحث‌های قومیتی و مذهبی در کنار هم بودن لذت ببریم. به ایرانی بودن و اسلامی بودنمان افتخار کنیم به پرچم‌مان افتخار کنیم، به دفاع مقدس، به ۱۳ آبان به جوانان این مرزو‌ بوم که در عرصه‌های مختلف زیر پرچم جمهوری اسلامی ایران در تمام عرصه‌ها افتخار می‌آفرینند به خود ببالیم.

رهبر فرزانه انقلاب اسلامی بار‌ها در مورد وحدت صحبت کرده‌اند و در جایی فرموده‌اند: «تأکید روز افزون بر مسأله‌ی وحدت است. سال‌ها پیش از انقلاب که با بعضی از برادران اهل سنت صحبت می‌کردم، به آن‌ها می‌گفتم که اگر ما بخواهیم وحدت اسلامی تحقق پیدا بکند، باید خودمان را از گذشته جدا و قیچی کنیم. البته، وحدت یعنی همین که پیروان این دو مذهب با هم برادر باشند و احساس برادری کنند؛ نه این که شیعه، سنی و سنی، شیعه بشود. نه، مراد از وحدت این نیست؛ بلکه وحدت به معنای احساس برادری است و همین که هر طرفی احساس کند که دیگری هم مسلمان است و حق اسلامی او را بر گردن خود احساس کند و متقابلاً او هم به همین ترتیب عمل نماید.» ۵/۱۰/۱۳۶۸.

مردم ایران اسلامی، ملت نجیبی هستند که با تمام گرفتاری‌ها و شرایط سخت و بسیاری از ناملایمات خوب ساخته‌اند و همیشه صبور و خویشتندار بوده‌اند، عبور از جنگ تحمیلی و دفاع مقدس، تحریم‌های ظالمانه کشور‌های غربی و … همگی گویای این بوده که ملت پشت سر، ولی فقیه، پشتیبان انقلاب و نظام بوده‌اند، از هر قوم و قبیله‌ای و با هر دیدگاه و نگرشی که هم باشند کشور و پرچم‌شان خط قرمز آنهاست، و حاضرند هر قیمتی برای آن بپردازند.

اتفاق ورزشگاه تبریز مختص عده قلیل و تافته جدا بافته‌ای است که مردم شریف آذربایجان و تبریز با آن مخالف هستند. سرزمینی که متعلق به شهدای گرانقدر و سرداران بنامی از جمله باکری‌ها، فکوری‌ها، یاغچیان‌ها، شفیع زاده‌ها و …. هست، نه تنها هرگز به قومیت‌ها و پرچم کشور توهین نخواهند کرد، بلکه جان و مال خود را نیز تقدیم این آب و خاک خواهند کرد.

مبادا به همین عده معدود اجازه داد آتش‌بیار معرکه دشمن باشند و هر کاری که دلشان می‌خواهد بکنند، لازم است وزارت اطلاعات و مسئولان با برخی خودسری‌هایی که جز خوشحال کردن دشمن و خوراک خبری دادن به آنها، و مخدوش کردن چهره مردم شریف یک استان، هیچ هدف دیگری را دنبال نمی‌کنند برخورد لازم را داشته باشند.

هفته وحدت فرصت مغتنمی است که دوباره، تمام اقوام ایرانی اعم از ترک و فارس، کرد و لر، بلوچ و ترکمن، شمالی و جنوبی و … در کنار هم با صفا و صمیمیت میلاد نبی مهربانی‌ها حضرت ختمی مرتبت (ص) را به جشن بنشینند و مثل همیشه نقشه بدخواهان و بد اندیشان را نقش بر آب بکنند. کما اینکه در ۱۳ آبان امسال نیز همه در کنار هم این کار را خواهند کرد.