از سقف ایوان خانه تابی بزرگ آویزان بود.
به یاد کودکی روی تاب نشستم .
در هر رفت وبرگشت .گذر عمر را مرور کردم.
چقدر زیباست کودک شدن ..
هوا سرد بود وجمعی از اهالی روستانیز زیر کرسی نشسته بودند .
وجود کرسی در هر خانه جدا از اینکه گرما بخش است .
باعث می شود که همه ی اعضای خانواده ویا میهمانان کنار هم باشند.
واین نشان از انسجام خانوادگی است .
از آن جمع حاضر یکی از دورهمی ها وبازیگوشی های دوران کودکی گفت.
دیگری قصه تلخ زلزله سال ١٣٤١ را بازگو کرد واز ٤ ساعت زیر آوار ماندن خودش وفوت دخترش یاد کرد .
مردی دیگر الفبای که در دوران مکتب خانه به آنها یاد داده بودند را برایمان خواند.
روستائیان مردمی باصفا وبی ریا هستند .علی رغم رسوخ تکنولوژی وورود امکانات مدرن زندگی شهری. باز هم می توان جلوه هایی از سادگی وصفای زندگی را در روستا دید.
روستای بادغین(بایون)در بخش آبگرم شهرستان آوج از جمله این روستا هاست .

همسفر روستا ؛به قلم محمد مهدی توکل