رییس کمیسیون فرهنگی شورای شهر قزوین: “تنها اشتباه ما این بود که در زمان محصور کردن سبزه میدان این پایه را تخریب نکردیم”! (نشست خبری ۲شنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۱ در صحن شورای شهر قزوین).

***
صحبت که از اشتباه شد، در واقع یکی از اشتباهات فاحش برخی از مسئولین ما این است که وقتی در پستی -به حق یا ناحق- گمارده می شوند، فکر که نه، احساس می کنند علامه ی دهر هستند و هر چیزی که آنها فکر می کنند درست است و همه ی مردم هم بایستی بدون چون و چرا تمکین کنند.
وقتی که رییس کمیسیون فرهنگی! شورای شهر در جمع خبرنگاران می گوید “اشتباه ما این بود که در زمان محصور کردن سبزه میدان پایه این دیکتاتور را تخریب نکردیم”. طبیعی است که از بقیه اعضای شورا و مدیران مرتبط شهر هم نمی شود توقع دیگری داشت.
اما ای کاش یک نفر آنجا پیدا می شد و از ایشان می پرسید: اگر این پایه نبود شما چطور می توانستی امروز یادآور بشوی که زمانی مجسمه ی یک دیکتاتور بالای این پایه بوده است که مردم آن را به زیر کشیدند؟
اصلا آقای فرهنگی! مگر نه این است که نمادهایی از این دست، ناظر بر بروز وقایع تاریخی و حماسی مردم در مقاطع تاریخی مختلف است؟ اگر هست پس این سازه ی سیمانی چه تفاوتی با سایر آثار تاریخی دارد که حداقل در یکی از آنها شهردار و اعضای شورا در آن فعالیت دارند؟
آقایان فرهنگی! اگر قرار بود طرح و برنامه های شمایان در راستای توسعه ی فرهنگ واقعی در این شهر باشد وضعیت فرهنگی جامعه ی ما این نبود که امروز هست. شما درست است که با رای و نظر حداقل های مردم پشت میزهای مسئولیت نشسته اید، اما بایستی در هزینه کردن سرمایه های عموم مردم، مطابق با خواست آنان عمل کنید، نه خواسته های شخصی خودتان.
اگر پایه ی مجسمه ی رضا شاه در سبزه میدان تاریخی قزوین نشانه ی دیکتاتوری و سالها ظلم و ستم پادشاهی می باشد که روزگاری مجسمه اش در آنجا بوده است، در واقع نمادی است که با وجود آن می توانیم از آن سالها و دیکتاتوری ها بگوییم و بگویید وگرنه من و شما که مادام العمر ماندگار نخواهیم بود.
و بالاخره اینکه درست است که شماها در حال حاضر زمام امور شهر را در دست دارید و با حصاری که اخیرا به دور پایه تاریخی سبزه میدان کشیده اید احتمالا بخواهید مرتکب اشتباه بزرگتری بشوید، اما تاریخ و مردم گواه هستند و به راحتی از اشتباهات و تصمیمات “باری به هر جهت” شما نخواهند گذشت.

**حسن شکیب زاده