✍ جعفر بخشی بی نیاز / وقایع خبری
آدمها را باید دوست داشت حتی وقتی از ما برداشت اشتباهی در ذهنشان دارند. حتی وقتی به شتاب به قضاوتمان نشسته‌ اند و یا حتی زمانی که به ما بد نگاه می‌ کنند.
آدمها را باید دوست داشت.‌ حتی وقتی می‌ گردیم و ردی از مهر در نگاه و کلامشان نمی‌ بینیم. حتی وقتی حوصله ندارند. حتی وقتی ما هم حوصله نداریم. چرا که این مشکلات حوصله‌ای برای ما باقی نگذاشته است.
اگر خوب دقت کنید می بینید که این روزها همه‌ مثل همیم، گاهی حالمان خوب نیست و همدیگر را آزار می‌ دهیم. گاهی خودمان را مظلوم و قربانی حس می‌ کنیم و در تلاشیم که از جهان و آدم‌ ها هر طور که هست انتقام بگیریم. گاهی راضی و خوشحالیم و کاری به کار هم نداریم، و گاهی دست به تحلیل نگاه و رفتارهای هم می‌ زنیم و ناخواسته و بی‌ دلیل برای هم خط و نشان می کشیم و از هم فاصله می‌ گیریم.
بارها پیش آمده که بدون قصد ؛ حرفی زده‌ایم و شاید لحن بیان و نگاهمان جوری‌ بوده که دیگران برداشتشان این بوده که قصد آزارشان را داشته‌ ایم، یا گاهی بدون این‌ که بخواهیم کاری می‌ کنیم که آدم‌ ها از رفتارهای ما دلگیر شوند و حرص بخورند. گاهی مغرور می‌ شویم با آن‌ ها که حس می‌ کنیم جنبه‌ ی صمیمی شدن ندارند و گاهی صمیمی می‌ شویم و برای این صمیمیتِ زیادی، حرص هم می‌ خوریم.
باید بپذیریم که در ذات برخی رفتارها نیت بد وجود ندارد. هر چند که می شود از کودکِ بی‌ پناهِ اما سرکش درونمان محافظت کنیم و اجازه ندهیم در پی آزار دیگران باشد. و باید قبول کنیم که بعضی حرفها و کلامها به عمد نبوده و قصد آزار ما را نداشته‌اند. باید که نگاهمان را به آدمها عوض کنیم و آنان را به ظن خود تفسیر نکنیم ؛ وقتی هیچ پیش‌ بینیِ دقیقی از رفتارهای آنان نداریم. ما با تمام تفاوت‌ هایی که هست، شبیه به همیم و ناگزیر باید که این شباهت ناشیانه را دوست داشته باشیم.
وقتی به این فکر می‌ کنیم چقدر شبیه به همیم و در احساس افسوس و پشیمانی و اندوه‌های کوچک و تکراری چقدر اشتراک داریم، بیشتر باید همدیگر را دوست داشته باشیم.
وقتی به این فکر می‌ کنیم اینها هم آخر شب‌ ها مظلوم و بی‌ پناه می‌ نشینند و به آنچه گذشتِ روزهایشان بوده فکر می‌ کنند و حرص می‌ خورند برای رفتارهای ناشیانه یا اشتباهی که ما داشته‌ ایم، دلم می‌ خواهد بیشتر آدمها را دوست داشته باشم.
این روزها همه اشتباه می کنیم خواسته یا ناخواسته ؛ شاید برای همین است که در رفتارها؛ تعادل و مهربانی و لبخند نمی بینیم !
آدمها همه اشتباه می کنند و در این فاعده استثناء نداریم … !