غلامحسین ساعدی، نویسنده و نمایشنامه نویس مشهور ایران سال ۱۳۱۴ در چنین روزی به دنیا آمد. غلامحسین ساعدی داستان‌نویسی را از دوران دبیرستان آغاز کرد و داستان‌هایش در هفته نامه دانش‌آموز منتشر می‌شد؛ در دوران دانشجویی و تحصیل در رشته پزشکی با افرادی مانند صمد بهرنگی آشنا شد و نوشتن داستان کوتاه را جدی‌تر دنبال کرد.

داستان‌های «شکایت» و «غیوران شب» و نمایشنامه «سایه‌های شب» را در همان دوران نوشت و مجموعه داستان «شب نشینی باشکوه» را منتشر کرد. انتشار داستان‌هایش در مجله سخن او را به جامعه ادبیات شناساند و با داستان‌های «چوب به دست‌های ورزیل» و «بهترین بابای دنیا» و نمایشنامه‌های «انقلاب مشروطیت»، «پرواربندان»، «دیکته» و «آی با کلاه! آی بی‌کلاه» مطرح شد. او با این نمایشنامه‌ها در کنار چهره‌هایی مانند بهرام بیضایی باعث تحول تئاتر در ایران شد و پس از آن نمایشنامه‌های «خانه روشنی»، «چشم در برابر چشم»، «مار در معبد»، «هنگامه آرایان»، «ضحاک» و «ماه عسل» را نوشت.

«عزاداران بیل» یکی از مشهورترین مجموعه داستان‌های اوست که فیلم «گاو» براساس داستان چهارم این مجموعه ساخته شد؛ از ساعدی رمان‌های «مقتل»، «توپ»، «تاتار خندان»، «غریبه در شهر» هم منتشر شده است. او سال ۱۳۶۴ درگذشت.