*متینا شایسته نیا

یکی از مهم ترین نیازهای اصلی و اساسی انسان ها در طول زندگی خود ، تامین نیازهای مادی و فراهم کردن امکانات رفاهی است و برای رسیدن به این وضعیت خوب و مناسب و تغییر سبک زندگی خود ؛ کوشش و تلاش فراوان می نماید  چرا که براین باور و اعتقاد است که تمام این تلاش ها و سخت کوشی، برای او و خانواده اش آرامش و آسایش روحی و روانی را به دنبال خواهد داشت غافل از این که انسان هرچه به سمت تجملات گام بردارد ، از معنویت دور تر می شود و تشویش ، اضطراب و دل نگرانی تمام فکر و اندیشه او را فرا می گیرد و باید با توسل به درگاه پاک الهی به آرامش باطنی دست یابد .چرا که خداوند پاک و متعال رسیدن به این آرامش را در قرآن کریم وعده داده است .

قرآن کریم برای فرو نشاندن تمام امواج خروشان نگرانی و اضطراب ، ذکر خدا را برترین داروی آرام بخش و شفا دهنده قلب ها می خواند . خداوند در آیه ۲۸ سوره رعد می فرمایند: ” آگاه باشید، دل ها تنها با یاد خداوند آرامش می یابد ” . یاد خدا آرامش دهنده قلب ها است و نماز  را مصداق برتر یاد خدا می داند . تمام آشوب ها ، تشویش ها و ناآرامی ها با استمرار یاد خدا مهار می گردد؛ نهاد ناآرام ، آرام می گیرد ؛ طغیان هواها و هوس ها فرو می نشیند ؛ قلب مایوس ، امید و رجا  می یابد و رمقی دوباره می یابد .

ایمان به خدا و راز و نیاز با او به انسان امید و توان می دهد، احساس می کند به پناهگاه مطمئن و باقدرتی متکی است و بدین دلیل، احساس امید و توانمندی می کند و اگر این ارتباط با آن منبع عظمت و رحمت قطع باشد، احساس دل تنگی و نگرانی در او ایجاد می شود و به بیماری ها گرفتار می آیند.

 از دیدگاه دین مبین اسلام ، آن چه موجب آرامش دل ها می شود یاد خداوند است و اقامه نماز ، سرآغاز رسیدن به آرامشی است که خداوند وعده آن را داده است .

نماز پیوند مخلوق با خالق و اوج کمال انسانی و ایمان به خداوندی است که نعمات فراوانی به ما عطا کرده است. قرآن کریم، نماز را مظهر ایمان دانسته و اقامه نماز را زمینه ساز امیدواری به لطف، پاداش جاوید الهی و هدایت الهی معرفی نموده است.

کهن ترین عبادتی که در تمام ادیان گذشته ، سابقه حضور دارد ، نماز است و از اخبار و روایات چنین استنباط می شود که نماز درهمه ادیان ،سابقه داشته است . نماز در فروع دین جایگاه ویژه و بلندی دارد و پس از مسئله ولایت از همه مهم تر است.

 در سوره مریم، آیه ۳۱، خداوند به عنوان نخستین سفارش الهی به (ع) عیسی او را به نماز سفارش می‌کند و این بیانگر ارزش فوق‌العاده نماز بر سایر نیکی‌ها است و در سوره طه ، آیه ۱۴ خداوند اولین سخن و دستور خود به حضرت موسی را امر به نماز قرار می‌دهد که: ای موسی نماز را برای من به پادار. که این تعبیر از اوج ارزش نماز حکایت می‌کند و باز در آیه ۱۳۲ از سوره طه، خداوند پیامبر اسلام (ص) را مأمور می‌کند که خانواده‌اش را امر به نماز کند و با جدیت و حوصله این دستور الهی را بجا آورد و این بیانگر اهمیت بسیار نماز است، به حدی که پیامبر اسلام (ص) موظف است که آن را با استقامت و جدیت تمام انجام دهد.

پیامبر اعظم ، محمد مصطفی صلی الله علیه و آل وسلم نیز که قبل از اسلام از دین حنیف پیروی می کردند ، حتی پیش از بعثت ، در اقامت های طولانی در غار ” حرا” به این عبادت اشتغال داشته و پس از بعثت نیز نماز ، نخستین مراسم دینی مسلمانان بوده است .

نماز، یک برنامه ی منظمی است که روح انضباط را در انسان، تقویت می کند، و اوقات آن بر اساس حرکت منظم خورشید، و سفیده ی سحر قرار گرفته و شرائط و اجزاء آن همچون مهره های تسبیح است که نماز و ارتباط با خدا، نخ آن مهره ها است، به این ترتیب روح سست و سهل انگار و یا سرکش انسان از کلاس نماز، تعدیل و تنظیم می شود و از کندروی و تندروی، محفوظ می ماند.

بی تردید سبک شمردن نماز ، گناهی بس بزرگ است .

 در جلد دوم صفحه ۴۳ کتاب عظیم و ماندگار “سفینة البحار” آمده است :

حضرت فاطمه زهرا (س) از پدر بزرگوارش ؛ حضرت رسول الله (ص) نقل می نمایند که آن حضرت فرمود: دخترم ؛ فاطمه جان! مردان و زنانی که نماز را سبک می شمارند، دچار خسران می شوند . در دنیای فانی خداوند، برکت را از عمر و ثروت شان شان برمی دارد. فروغ صالحین از سیمای آنان محو می گردد و دعایشان بالا نمی رود و قرین اجابت نمی گرددو پرتو دعای نیکان بر آنان، نمی تابد و آنان مشمول دعای ابرار نمی گردند. هنگام مرگ ؛ خوار و ذلیل از دنیا می روند و گرسنه قبض روح می شوند. تشنه از دنیا می روند؛ به گونه ای که اگر آب های دنیا را به کام شان بریزند عطش آنان بر طرف نمی گردد.

 دخترم فاطمه جان ؛ زنان و مردانی که نماز را سبک می شمارند ، در قبر خداوند، فرشته ای را بر آنان می گمارد تا آنان را بیازارد . قبر را بر آنان تنگ می گرداند وقبرشان تا قیامت تاریک خواهد بود .در رستاخیز نیز خداوند ، ملکی را مأمور می کند تا آنان را در حضور مردم به چهره بر زمین بکشد و به هنگام حساب، با شدّت مورد حسابرسی قرار می گیرند. خداوند، نگاه مهربانانه خود را از آنان دریغ می دارد و آنان  را پاک نمی گرداند و برای آنان است عذاب دردناک است .

در سوره مدثر، آیات ۴۲تا ۴۵، خداوند از بعضی از اهل جهنم در حالی که در عذاب گرفتار هستند می‌پرسد: چه چیزی شما را در این جهنم قرار داد ؟ جواب می‌دهند که ما نماز نمی‌خواندیم و به فقراء کمک نمی‌کردیم و … .