یک استاد جامعه شناس معتقد است مشارکت اجتماعی که نماد اصلی سرمایه های اجتماعی است در جامعه ما رونق چندانی ندارد و علت آن نیز عدم اعتماد متقابل بین دولت و مردم است.
دکتر مجید ابهری درباره رفتار مردم با ویروس کرونا گفت: مشارکت اجتماعی از نگاه رفتارشناسی همکاری و برقراری ارتباط متقابل بین مردم و حاکمیت است که با اجرای قوانین و دستورات در ابعاد مختلف اجتماعی و فرهنگی صورت می گیرد. تربیت خانوادگی، آموزش و پرورش و الگوهای رفتاری اصلی ترین آموزنده ها در برقراری ارتباط و رشد این فرهنگ است. والدین اولین الگوهای رفتاری در اطاعت از قوانین بوده و خودشان با انجام اینگونه رفتارها می توانند فرزندان خود را تربیت دهند سپس آموزگاران و دبیران و سپس مسئولین و دولتمردان قرار دارند.
وی در ادامه افزود: وقتی این قشر به وعده هایی که می دهند عمل نمی کنند جامعه با خلاء اعتماد اجتماعی روبرو می شود. اعتماد اجتماعی اصلی ترین محور خلاء اجتماعی است که به این شکل خالی می شود و مردم آنچنان که باید و شاید به دستورات دولتی گوش نمی دهند و آنچه را خود مصلحت می دانند انجام خواهند داد.
این جامعه شناس در ادامه تصریح کرد: ویروس کرونا در تمام کشورهای جهان با قرنطینه خود خواسته روبرو است و مردم حداکثر توان خود را به کار گرفته اند تا در خانه بمانند ولی گویی در کشور ما رقابتی معکوس در جریان است و اکثر مردم در تلاش برای رفتاری برعکس در قبال حرفهای مسئولین دارند. علت اصلی هم می توان عدم اعتماد مردم به دولت و در رابطه ای متقابل عدم اعتماد دولت به مردم است.
دکتر ابهری افزود: وقتی وعده ها محقق نشود مردم به فردای خود اعتمادی نداشته و اقدام به احتکار و انبار کردن کالاهای لازم می کنند و بجای جلوگیری از گسترش بیماری بار سفر می بندند و به شهرهای دیگر می روند و افراد بیگناه را مبتلا می کنند و به مرگ سوق می دهند.
وی بیان کرد: با اغاز  تعطیلات ایام نوروز  که می توانم گفت همین تعطیلات ایجاد مشکل کرده است. رسانه ها نیز به این وضعیت دامن زنده اند. دروغ های متعدد و شایعات آنچنان بود که مردم را دچار دودلی و تردید کرد. برخی با نقل این دروغ ها و شایعات به گسترش آنها کمک کردند. متاسفانه مشارکت اجتماعی که نماد اصلی سرمایه های اجتماعی است در جامعه ما رونق چندانی ندارد و علت آن نیز عدم اعتماد متقابل بین دولت و مردم است.
دکتر ابهری تصریح کرد: عدم اعتماد دولت به مردم زیان چندانی متوجه جامعه نیست مگر در امور سیاسی و کلی. ولی مردم که گفته های دولت را باور ندارند بین خود و دولت احساس جدایی می کنند. در خبرها دیده می شود که بسیاری از روسای جمهور و دولتمردان در این شرایط حساس در کنار مردم خود هستند و با آنها همدلی و همراهی می کنند ولی دولتمردان ایران از ملت فاصله می گیرند و سرمایه های اجتماعی کم رنگ می شوند.
این جامعه شناس در پایان گفت: متاسفانه من به این نتیجه رسیده ام که مدیریت بحران در کشور ما خود دچار بحران است چرا که عدم هماهنگی بین سازمانها و تعدد مراکز تصمیم گیری و عملکرد سلیقه ای باعث شده در مواقع بروز بحران روزهای متمادی صرف شود تا ما به هوش بیاییم.