روستای باراجین در گذشته‌ای نه‌چندان دور، در مسیر عبور کاروان‌هایی از روستاهای الموت و اشکورات و روستاهای گیلان و مازندران بوده است. کاروانیان در حجره‌های امامزاده اتراق می‌کردند که حکم کاروان‌سرا را داشتند و مردم این منطقه نیز به مهمان‌نوازی زبانزد هستند. کشاورزی هم در این روستا بسیار سابقه دارد؛ درختان تنومند داخل باغ‌ها این موضوع را به‌وضوح نشان می‌دهند. گردو، بادام، سیب و اکثر محصولات باغی در این روستا وجود دارند که مهم‌ترین ویژگی‌شان ارگانیک‌بودن آن‌هاست. البته گندم و جو کشت اصلی اهالی روستاست.

امامزاده اسماعیل (ع)

طبق مستندات و روایات، نسب امامزاده اسماعیل (ع) به ابوالفضل العباس (ع)، پسر امیرالمومنین (ع) می‌رسد و در بنر نصب‌شده در ورودی امامزاده، جزییات مشخص شده است. بنای بقعه این امامزاده در روستای باراجین دوطبقه و شامل فضای اصلی حرم، چهار ایوان متصل در اطرفش و فضای جنبی ایوان‌هاست. حرم، گنبدی دارد که زیرش کاربندی و گچ‌بری شده است. محل دفن اصلی امامزاده در سرداب بقعه در زیر حرم است.

امامزاده در طبقه دوم قرار دارد و شاید برایتان جالب باشد و بپرسید چگونه در طبقه دوم قرار دارد. پس از عبور از ۱۱ پله، به شمال‌غرب مى‏رسید که علاوه‌بر صحن یک ساختمان بزرگ دوطبقه نیز در امتدادش ساخته شده است. کنار پلکان این ساختمان، چناری تنومند به چشم مى‏‌خورد که عمرش از ۵۰۰ سال هم بیشتر است.

چسبیده به این فضا، فضاى مسقف دیگرى قرار دارد. در روزهای پر ازدحام، زوار در آنجا استراحت مى‌کنند. پس از عبور از ۱۶ پله دیگر، به صحن دوم می‌رسید که روى حجره‏ هاى صحن اول ساخته شده است. حجره‌های این امامزاده از گذشته تا امروز به‌عنوان کاروانسرا یا زائرسرا استفاده ‌شده‌ و هنوز هم پابرجا هستند. در شب‌های بلند تابستان خانواده‌هایی که برای تفریح و وقت‌گذرانی به این روستای زیبا آمده‌اند، از حجره‌ها استفاده می‌کنند.

تقریبا هشت حجره در طبقه اول و چندین حجره در طبقه دوم قرار دارد. حجره‌های طبقه بالا بزرگ‌تر هستند و امکانات بیشتری دارند. در طبقه دوم، کمی جلو‌تر از حجره‌ها، سنگ مزار شهیدی قرار دارد که پرچمی بلند بالایش نصب شده است. کمی آن‌طرف‌تر، ورودی قبرستان روستا قرار دارد که البته مزار چند شهید دیگر نیز آنجاست.

طبقه دوم صحن امامزاده روستای باراجین با پنج پله به ایوان اصلی حرم راه دارد و دو طرفش دو ورودى و کفشداری مخصوص بانوان و آقایان طراحى شده است. پس از عبور از ایوان، به شبستان مستطیل ‌شکل می‌رسید که سه ورودى به داخل حرم دارد. دو طرف این شبستان، حرم و اتاق‌هایی قرار دارند. اتاق سمت راست دفتر هیات امناست که شامل سه اتاق تودرتوست. اتاق سمت چپ هم دفتر خادم است.

تمام شبستان تا ارتفاع یک و نیم متر با سنگ مرمر پوشانده شده و بقیه دیوار آینه‌کارى و گچ‌برى است. ضریح حرم مطهر هم وسط اتاق اصلی قرار دارد. تا چند سال پیش، ضریحی چوبى و مشبک به ابعاد ۲×۳ متر در این مکان قرار داشت که به‌گفته اهالی، با چوب یکی از چنار‌های همین صحن و دست‌ساز ساخته شده بود.

در فاصله یک‌مترى ضریح، چهار ستون آهنى تعبیه شده‌اند که گنبد بنا بر آن‌ها استوار است. این گنبد از داخل عرقچینى و از خارج به‌شکل غنچه‏اى است؛ نماى داخلى‌ آن گچ‌برى شده و نماى خارجى‌ ورق گالوانیزه است که به‌رنگ آبى نقاشى شده است.

انتهاى دیوار منتهى به سقف بنا، یک ردیف کاشى با زمینه لاجوردى قرار دارد که سوره مبارکه «اعلى» بر آن خطاطى شده است. سمت غربی اتاق مرقد، مسجدی کوچک قرار دارد که چند سال از ساخت آن می‌گذرد؛ اما همچنان امکاناتش کم است. درِ این مجموعه به حرم، چوبى است و شبکه‌بندى زیبایى دارد.

*باسپاس از روابط عمومی اداره کل اوقاف و امورخیریه استان قزوین