سرپرست نایب رییسی فدراسیون دو و میدانی گفت: زنان دو و میدانی کار نسبت به ورزشکاران کشورهای دیگر خیلی عقب هستند. باید با حمایت ویژه و برنامه راهبردی مسیر مدال‌آوری آنان را در مسابقات قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی هموار کنیم.

«پریسا بهزادی» سرپرست نایب رییسی فدراسیون دو و میدانی،  سال‌ها به عنوان دو و میدانی کار در ماده پرتاب وزنه فعالیت می‌کرد. وی عنوان کرد که در صورتی که ریاست فدراسیون مشخص شود به شغل وکالت باز می‌گردد.  

بهزادی گفت که در زمین شماره ۳ ورزشگاه آزادی در اردوی اول می‌دویدیم و بوکسورها هم در آن زمان در این زمین تمرین می‌کردند. همان جا با «علیرضا استکی» که اکنون سرمربی تیم ملی بوکس است، آشنا شدم. او نگذاشت زمان زیادی بگذرد و در عرض ۲۰ روز به همراه مادرش به خواستگاری آمد.  نخستین دختر دو و میدانی کار بودم که به  مسابقات قهرمانی آسیا در سریلانکا و  کره‌جنوبی بترتیب در سال‌های ۸۰ و ۸۱ رفتم. در این ۲ مسابقه مقام هفتم و هشتم را کسب کردم.

در متن زیر مشروح گفت و گو با بهزادی را می‌خوانیم.

پیش از آنکه وارد دو و میدانی شوی بسکتبالیست بودی؟

در تیم ملی نوجوانان بازی می‌کردم و حتی به تورنمنت بین‌المللی بالکان هم رفتم. وقتی وارد دانشگاه شدم یکی از مربیان پیشنهاد داد تا در مسابقه‌ای در دانشگاه وزنه بیندازم و با وجود آنکه رشته پرتاب وزنه را نمی‌شناختم این کار را انجام دادم و اول شدم. پس از آن سرمربی دو و میدانی گفت که در این رشته استعداد دارم و برای تمرین به نزد او بروم. پس از یکسال رکورد پرتاب وزنه را در مسابقات زنان کشورهای اسلامی در ایران جا به جا کردم. به همین دلیل «علی کفاشیان» ریاست وقت فدراسیون دو و میدانی و «طاهره طاهریان» نیز مسوول انجمن زنان ورزشکار تصمیم گرفتند تا به عنوان نخستین دختر به مسابقات برون مرزی بروم.

یعنی نخستین دختر دو و میدانی کار بودی که عازم مسابقات برون مرزی شدی؟

نخستین دختر دو و میدانی کار بودم که به  مسابقات قهرمانی آسیا در سریلانکا و  کره‌جنوبی بترتیب در سال‌های ۸۰ و ۸۱ رفتم. در این ۲ مسابقه مقام هفتم و هشتم را کسب کردم. طی این ۲ سال هم زیر نظر سرمربی اوکراینی تمرین می‌کردم و به من میگفت که باید بسکتبال را کنار بگذارم زیرا تحت فشار زیادی قرار می‌گیرم. با اینکه این رشته را دوست داشتم اما متقاعدم نمی‌کرد. چون تیمی بود و نامم برده نمی‌شد اما در دو و میدانی می‌توانستم نامم را بشنوم که بهزادی قهرمان شد.

در آن زمان امکانات خیلی کم بود. مسابقات لیگ باشگاهی هم نداشتیم اما بیشتر تلاش می‌کردیم. بیاد دارم به مدت ۹ سال مقام اول کشور را در پرتاب وزنه کسب کردم. پس از مدتی «لیلا رجبی» آمد و رکوردم را زد. وی قهرمان اروپا بود و با حضور او در مسابقات کشوری دیگر دوم می‌شدم و رجبی اول.

آشنایی شما با استکی چگونه پیش آمد؟

در زمین شماره ۳ ورزشگاه آزادی در اردوی اول می‌دویدیم و بوکسورها هم در آن زمان در این زمین تمرین می‌کردند. همان جا با «علیرضا استکی» که اکنون سرمربی تیم ملی بوکس است، آشنا شدم. او نگذاشت زمان زیادی بگذرد و در عرض ۲۰ روز به همراه مادرش به خواستگاری آمد.

از ریاست کفاشیان در دو و میدانی راضی بودی؟

کفاشیان یکی از بهترین رییسان فدراسیون دو و میدانی بود. دوران مدیریت او را دوست دارم زیرا به خوبی این فدراسیون را اداره می‌کرد اما وی بعد از مدتی دبیر کمیته ملی المپیک  و بعد وارد فوتبال شد، اما دوست داشتم دوباره به دو و میدانی بازگردد. «مجید کیهانی» هم در دوران ریاست خود تلاش کرد اما دو و میدانی زنان به توجه بیشتری نیاز دارد. دختران ما ظرفیت بالایی دارند اما توجه به آنان نسبت به کشورهای دیگر کم است. ورزشکاران خوبی چون «مریم طوسی» را داریم که در بازی‌های آسیایی گوانجو پنجم شد و به فینال رسید. پنجمی او در این مسابقات برای فدراسیون در ایران حکم اولی داشت. در این مسابقات کسانی اول یا دوم شدند که تمرینات آنان متفاوت‌تر از دو و میدانی کاران ایرانی بود. اکنون نیز در رده سنی پایه نوجوانان و جوانان ورزشکاران خوبی در ماده استقامت و پرتاب نیزه داریم اما باید حمایت ویژه‌ای از آنان شود.  

ریاست «افشین داوری» را چگونه دیدی؟

داوری چون خود در این رشته فعالیت می‌کرد، در بخش زنان فعالیت خوبی داشت و در دوران او نتایج خوبی کسب کردیم. تعداد اعزام‌ها زیاد بود و مدال‌های رنگارنگی را در زمان او کسب کردیم. زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد که مجمع انتخاباتی فدراسیون دو و میدانی شهریور برگزار می‌شود. امیدوارم فرد اصلحی ریاست را برعهده بگیرد که به رشد دو و میدانی کمک کند.

زنان دو و میدانی کار نسبت به ورزشکاران چین، قزاقستان، هند و ژاپن خیلی عقب هستند. باید برنامه راهبردی برای آنان داشته باشیم تا در مسابقات قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی موفق ظاهر شوند.

دوست داشتی در ماده دیگری فعالیت کنی؟

ماده‌های مختلف در دو و میدانی فیزیک خاصی را برای یک ورزشکار می‌طلبد، بنابراین هر دو و میدانی کاری براساس فیزیک خود رشته را انتخاب می‌کند. از آنجایی که در ورزش‌های پرتابی خوب بودم این رشته برایم انتخاب شد اما به نظرم باید در پرتاب دیسک ادامه می‌دادم.

آن زمان ورزشگاه آفتاب انقلاب ساخته نشده بود و پرتاب دیسک زنان نداشتیم. بیاد دارم یک مربی آلمانی گفت که چرا پرتاب وزنه رفتی و باید در پرتاب دیسک فعالیت می‌کردی. اگر در این رشته بودم موفق‌تر از پرتاب وزنه بودم.

یکی از شاگردانت در پارالمپیک سهمیه گرفت؟

دورانی در فدراسیون جانبازان و معلولان سرمربی بودم. «بتول جهانگیری» یکی از شاگردانم بود که در مسابقات جهانی ترکیه در پرتاب وزنه سوم شد و سهمیه پارالمپیک ریو را در ۲۰۱۶ کسب کرد. از سال ۹۱ هم نایب رییس فدراسیون دو و میدانی هستم.

دوران سرپرستی تمام شود به وکالت بازمی‌گردی؟

سال ۸۳ پروانه وکالتم را گرفتم و وکیل پایه یک دادگستری هستم و اگر تکلیف ریاست فدراسیون مشخص شود با وجود آنکه مدرک مربیگری و داوری بین المللی را دارم اما به وکالت می‌پردازم.