🌐‌ این که آدم هم زندگی سخت و دشوار داشته باشد و با رنج ها و غصه ها و دردها و نداری ها سر کند و از آن طرف انسان خوبی هم باقی بماند ؛ مثل صاعقه ای ست که آدم را دو نیم می‌کند. چنین تناقضی نمیتواند مورد پذیرش قرار گیرد. گر چه ممکن است باشند آدمهایی که در ته بدبختی و بیچاره گی دست و پا بزنند ؛ اما به آداب انسانی پای بند باشند و از طریق معرفت دور نشوند. اما در فضای آشکار جامعه که همه به یک درد مبتلایند و درمان آن هم وجود ندارد ؛ نمی توان اهالی کوچه و خیابان را پای حرفهای قشنگ اما تو خالی نشاند و با آنها از خدا و دین و معرفت و انسانیت حرف زد.‌ شکم های گرسنه هیچ یک از این تعابیر و تفاسیر را نمی فهمند و البته تمایلی هم به فهم آن ندارند.

🌐 یک آگهی کار برای استخدام یک نگهبان به شدت ذهن معیوبم را مشغول کرد و چرایی ایستایی و توقف در رشد و توسعه را برای چندمین بار توی گوشم زد.

نوشته بود که یک نگهبان و نظافتچی ساختمان می خواهیم با ماهی ۱۷ میلیون تومان با جای خواب و غذا. دقت داشته باشیم که نگهبان بدون هیچ تخصص و فن و دانشی این مبلغ را دریافت می کند. به آن جای استراحت شبانه و غذا را نیز اضافه کنید‌. از آن طرف اما حقوق یک معلم بازنشسته بعد از سی سال خدمت پر تلاش و سخت و دشوار آن هم در فضاهای آموزشی ما فقط ۱۳ میلیون تومان در ماه است. بدون جای خواب و بدون غذا. اما با دنیایی از استرس و تحقیر.

🌐 با نگاهی گذرا بر وضعیت اقتصادی کشور به وضوح می توان به عمق این فاجعه دست یافت و از ته دل آه بلندی کشید. نرخ دلار طی ۵ سال ۱۷ برابر شده. میانگین هر متر مربع مسکن طی همین سال ها ۱۸ برابر و قیمت خودرو حدود ۱۵ برابر و در کنار آن قیمت مرغ و گوشت تا چندین برابر و باقی هم همین منوال را طی کرده.

اما در کنار افزایش بی رویه این قیمتها و سیر صعودی تورم و ریشخند آن به طبقه ضعیف جامعه ؛ تنها چیزی که تثبیت شد و در جا زد ؛ حداقل حقوق کارگران و کارمندان بود که البته بالایی ها اعتقاد دارند همین مبلغ هم که تثبیت شده برای آنان زیاد است. حقوق هایی که از این سر ماه تا آن سر ماه باید کش دار و مریض جماعت ضعیف را با خود کشان کشان تا هر کجا که می خواهد ببرد.

ما با فقر مواجه نیستیم برادر. فقر و نداری یک سوی ماجراست. ما با افول انسانیت مواجهیم. با مرگ ارزش ها و نابودی معرفت ها.‌ اساسا ما ته مصیبتیم. فقط گریه کن نداریم !

**جعفر بخشی بی نیاز؛ وقایع خبری