ورود نشریات مکتوب با انتشار نامنظم ممنوع!

* دکتر آرش شایسته نیا- فعال رسانه ای

ستاد برگزاری روز خبرنگار متشکل از استانداری قزوین ، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ، شورا و شهرداری قزوین ، خانه مطبوعات و… در نظر دارد تا در سه شنبه هفته جاری و به مناسبت هفدهم مردادماه ، سالروز شهادت خبرنگار شهید ، محمود صارمی که در کنسولگری ایران در مزار شریف افغانستان به شهادت رسید و ” روز خبرنگار ” نام گرفته است ، مراسم جشنی را با حضور خدادی ،معاون مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در سالن سازمان تبلیغات اسلامی برگزار نماید .

آن گونه که رییس خانه مطبوعات استان اعلام کرده است تنها مدیران مسوول ، صاحبان امتیاز ، سردبیران و خبرنگارانی به این مراسم دعوت شده اند که پس از پایش و ارزیابی نشریات از سوی خانه مطبوعات  ، جز نشریات فعال استان بوده و انتشار آنان به صورت منظم ارزیابی گردیده باشد  و سایر نشریات مجاز به شرکت در این مراسم نمی باشند .

***

روزنامه سازندگی هر روز با یک نوع کاغذ منتشر می شود . یک روز از کاغذ گلاسه گرم پایین استفاده می کند و یک روز جنس کاغذش با مقوای نازک تفاوت چندانی ندارد . روزنامه ایران مثل روزنامه همشهری ، آرمان ، دنیای اقتصاد و یا حتی جام جم ، از تعداد صفحات خود کاسته است . روزنامه جمهوری اسلامی پس از قریب به چهار دهه فعالیت علاوه بر کاهش صفحات خود ،  قطع و اندازه خود را هم کوتاه کرده است .

این یعنی این که رسانه های مکتوب کشور حال و روز خوشی ندارند و گرانی کاغذ نفس همه را به شماره درآورده است و شاید اگر در بر روی همین پاشنه بگردد و همچنان حمایتی از سوی دولت صورت نگیرد ، تعطیلی روزنامه ها  زیاد دور از ذهن نباشد . همان گونه که روزنامه ” وطن امروز ” به تعطیلی کشیده شد ، نوبت به سایر روزنامه ها برسد و یکی یکی  در صف تعطیلی قرار گرفته و تعطیل می شوند .

اما یک واقعیت را نباید از نظر دور داشت و تمام علت و علل تعطیلی نشریات مکتوب را نباید در نبود و یا گرانی سرسام آور کاغذ دنبال کرد  بلکه باید در مسیر تعطیلی ، برای سایر متغیرهای وابسته نیز جایگاه خاصی را در نظر داشت .

مدیر یک رسانه مکتوب بایدعلاوه بر تامین کاغذ با نرخ های نجومی ؛ هزینه های فیلم و زینک ، چاپ و نشر ، حقوق و دستمزد پرسنل ، اجاره بها ی مکان ، هزینه های جانبی خدماتی همچون اینترنت ، برق ، آب ، گاز و… را نیز باید در جدول بودجه هزینه های موسسه خود نیز در نظر بگیرد .

از حال و هوای نشریات سراسری خارج و به زمین نشریات استان قزوین باز گردیم . استان قزوین دارای چند هفته نامه است ؟ چند درصد این نشریات تخصصی است ؟ و چند درصد آنان به صورت حرفه ای و یا منظم منتشر شده و فعالیت می کنند ؟

قبل از پاسخگویی به این سوال ها و سوال های دیگر باید به این سوال هم پاسخ داد که استان قزوین قابلیت دارا بودن چند نشریه مکتوب است و در صدور نشریات دارای مجوز فعلی ، کدام معیارها از سوی متولیان این حوزه مد نظر بوده است و آیا این استان ظرفیت افزایش در حوزه نشریات مکتوب را داراست یا خیر؟

واقعیت این است که استان پهناور قزوین که روزگاری در حوزه صنعت حرفی برای گفتن داشت و حتی رتبه تک رقمی را در این حوزه ازآن خود می کرد و یا اکنون که در حوزه دانش و فناوری و جذب دانشجو در رشته های پزشکی ، دندان پزشکی ، فنی ، مهندسی و حتی علوم انسانی جایگاه ممتازی را به دست آورده است قابلیت دارا بودن بیش از این نشریات مکتوب در کنار پایگاه های خبری ، نمایندگان روزنامه های سراسری و یا خبرگزاری ها است .

اما با این حال چه عامل یا عواملی سبب شده است که این تعداد نشریات مکتوب فعلی هم توان ادامه حیات نداشته و پس از انتشار چند شماره ، انتشار منظم جای خود را به انتشار نامنظم و حتی تعطیلی موقت آنان می دهد ؟

چرا دولت محترم که با شعار ” تدبیر و امید” سکان هدایت جامعه را برعهده دارد آسیب شناسی جدی ننموده و آن گونه که شایسته نشریات محلی است ، تدبیر نکرده و مورد حمایت قرار نمی دهد ؟

چرا مدیران استانی فرهنگ و ارشاد اسلامی با تشکیل یک زنجیره انسانی  به دنبال چاره جویی نبوده و این دسته از نشریات را مورد حمایت مادی و معنوی قرار نمی دهند تا دچار مرگ زودرس نشوند .

آیا برگزاری انتخابات خانه مطبوعات در تمامی استان ها و برپایی این خانه ها در سراسر کشور تاکنون توانسته است  گره ای از گره های مدیران نشریات محلی بازکند و مرهمی بر دردهای اصحاب رسانه باشد ؟ انجمن صنفی مطبوعات در کدام راس این چند ضلعی نامتوازن قرار گرفته  و دامنه اختیارات آنان تا کجا ادامه دارد؟

با این اوضاع و احوال نامیمون که دامن نشریات مکتوب را در تمامی استان های کشور ( و حتی استان تهران ) گرفته است ، آن چه بیش از همه جای خالی آن به خوبی احساس می شود ، تدوین یک برنامه چند بعدی در قالب یک بسته استراتژیک برای عبور از این بحران است .

بی شک عدم دعوت و اجازه حضور نیافتن  بعضی از مدیران مسوول ، صاحبان امتیاز و خبرنگاران  به واسطه ارزیابی شتاب ناک خانه مطبوعات در جشنی که به نام ” خبرنگار” زینت یافته است  ، دغدغه این دسته از فعالان رسانه ای نیست . آن چه دغدغه آنان است تامین امنیت شغلی همکاران خود در رسانه شان می باشد . دغدغه آنان تامین هزینه های اجاره مسکن ، بیمه درمانی و پرداخت به موقع حقوق و دستمزد همکاران شان است .

” واگرایی ” در هر شکل و اندازه ای هم که باشد سم مهلک و خطرناکی  برای ادامه حیات نشریات مکتوب و رسانه های استان است . برای با هم ماندن و در کنار هم به آینده اندیشیدن ،  به فکر ” همگرایی ” باشیم  چرا که تجربه تاریخی  نشان داده است که ایجاد شکاف و خط خطی کردن ” همدلی ” همیشه نامطلوب است .