این یافته‌های جدید که قبلاً رادون را به عنوان دومین عامل اصلی سرطان ریه عنوان می‌کند، نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض رادون می‌تواند خطر سکته مغزی را تا ۱۴ درصد افزایش دهد.

دکتر «اریک ویتسل»، محقق ارشد و استاد اپیدمیولوژی و پزشکی در دانشگاه کارولینای شمالی، می‌گوید: «تحقیق ما افزایش خطر سکته مغزی را در میان شرکت‌کنندگانی که در معرض رادون قرار داشتند در غلظت‌های بالاتر- و تا ۲ پیکوکیوری در لیتر (pCi/L)- نشان داد.»

به گفته محققان، رادون زمانی تولید می‌شود که فلزاتی مانند اورانیوم یا رادیوم در سنگ‌ها و خاک تجزیه شوند. این گاز می‌تواند از طریق شکاف‌های اطراف لوله‌ها و شکاف‌های دیوارها و کف‌های زیرزمین راه خود را به خانه‌ها باز کند.

در مطالعه جدید، محققان نزدیک به ۱۵۹۰۰۰ زن با میانگین سنی ۶۳ سال را دنبال کردند که هیچ یک از آنها در شروع مطالعه دچار سکته مغزی نشده بودند.

این تیم شرکت کنندگان را به طور متوسط به مدت ۱۳ سال دنبال کرد که در طی آن نزدیک به ۷۰۰۰ سکته مغزی رخ داد.

طبق استانداردهای سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا، میانگین غلظت رادون در داخل خانه نباید از ۴ pCi/L تجاوز کند. اگر سطح آن تا این حد بالا برود، آژانس نصب سیستمی برای کاهش سطح رادون در خانه را توصیه می‌کند.

محققان شرکت کنندگان را به سه گروه تقسیم کردند – آنهایی که غلظت رادون از حد مجاز فراتر بود، آنهایی که سطح آنها بین ۲ تا ۴ pCi/L بود و آنهایی که سطوح کمتر از ۲ pCi/L داشتند.

گروهی که بیشترین قرار گرفتن در معرض رادون را داشتند، ۳۴۹ سکته مغزی در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر در سال داشتند، در مقایسه با ۳۴۳ سکته مغزی در گروه میانی و ۳۳۳ سکته مغزی در گروه با کمترین مواجهه با گاز رادون.

به عبارت دیگر، شرکت کنندگان در گروه رادون بالا در مقایسه با گروه پایین ۱۴ درصد بیشتر در معرض خطر سکته مغزی قرار داشتند و در گروه میانی ۶ درصد افزایش خطر سکته مغزی وجود داشت.

ویتسل گفت: «برای تأیید یافته‌های ما به مطالعات بیشتری نیاز است.»