تا به حال معلوم شده است که کودکان به‌طور کلی نسبت به بزرگسالان هنگام دچار شدن به ویروس کرونا، بیماری خفیف‌تری پیدا می‌کنند یا بی‌علامت هستند. اما یک موضوع دیگر میزان انتقال‌دهندگی ویروس کرونا به‌وسیله کودکان به دیگران است که به‌خصوص با بازگشایی مدارس بحث‌های زیادی را برانگیخته است.
بررسی‌های اخیر نشان می‌دهند که ممکن است کودکان عامل مهمی در انتشار کووید-۱۹ در جوامع باشند.
یک بررسی در آمریکا که «بار ویروسی» (میزان ویروس موجود در راه‌های تنفسی) در کووید-۱۹ را در میان کودکان و بزرگسالان مقایسه کرده بود، نشان داد این میزان در کودکان زیر ۵سال ۱۰ تا ۱۰۰برابر بیشتر از کودکان بزرگ‌تر و بزرگسالان است.
یک بررسی دیگر در آمریکا در ۱۹۲کودک در سنین متفاوت که علامت‌دار یا بی‌علامت بودند ولی به‌علت تماس با افراد دچار عفونت، از آنها آزمایش ویروسی  گرفته شده بود، ۴۹نفر آزمایش مثبت داشتند. نکته مهم‌تر این بود که میزان ویروس در راه‌های هوایی این کودکان با علائم خفیف یا بی‌علامت بیشتر از میزان ویروس در بزرگسالان بستری شده در بیمارستان بود.
بنابراین با وجود خفیف بودن علائم کرونا در کودکان، نباید آنها را به‌عنوان انتشاردهنده‌های بالقوه ویروس از نظر دور داشت.
پیش از این تصور می‌شد که کودکان به‌علت کمتر بودن گیرنده‌های ویروسی در آنها کمتر احتمال دارد دچار کووید-۱۹ شوند؛ اما یافته‌های این پژوهشگران نشان داد با وجود کمتر بودن این گیرنده‌ها درکودکان، میزان‌های بالایی از ویروس در آنها وجود دارند.
با توجه به این یافته‌ها، جدا از آنکه شدت بیماری در کودکان چقدر باشد، آنها نسبت به بزرگسالان واگیردارتر هستند و می‌توان آنها را «انتشاردهنده‌های خاموش» ویروس نامید.
یک یافته دیگر این بررسی این بود که فقط نیمی از کودکان با آزمایش مثبت دچار تب بودند، بنابراین اسکنرهای دمای غیرتماسی در ورودی‌های ساختمان‌ها نمی‌توانند نقش چندانی در یافتن افراد دچار عفونت داشته باشند.
اگر مدارس به جای ترغیب به ماسک زدن و فاصله‌گیری اجتماعی فقط بر پایش علائم متکی باشند، ممکن است کودکان باعث برانگیختن موج دیگری از کرونا شوند، چرا که کودکان می‌توانند ویروس را به درون خانوارهایی که در آنها چند نسل با هم زندگی می‌کنند، ببرند و افراد آسیب‌پذیرتر دچار بیماری شدید شوند.