“می‌دانم که بشر خیلی نتوانسته از نوشتن به نسبت صحبت کردن برای متقاعد کردن دیگران استفاده کند، به همین خاطر است که هر جنبش و حرکت بزرگی که در این کره خاکی می‌بینیم توسط سخنرانان بزرگ آغاز و به ثمر نشسته و نه نویسندگان بزرگ.”- آدولف هیتلر یکی از بانفوذترین سخنرانان جهان، بزرگترین حزب سیاسی آلمان را بنا کرد، بر صدها کشور و ملت دیگر فاتح شد و بیش از ۲۱ میلیون نفر را در طول ۱۲ سال جنگ خشونت‌آمیز رایش سوم قتل عام کرد. در بیش از ۵۰۰۰ سخنرانی متقاعدکننده، آدولف هیتلر، رهبر نازی‌ها مخاطبانش را مسحور و به آنها تعهد داد که امپراطوری او هزاران سال دوام خواهد داشت.
پروفسور بروس لوبز، کسی که کلاس درسی به نام فن بیان هیتلر و چرچیل را به مدت ۴۶ سال در دانشگاه ایالتی آیداهو داشت، فصاحت و بلاغت این پیشوایان را به جذبه و کاریزمای آنها نسبت می‌داد.

“او یاد گرفته بود چطور یک سخنران کاریزماتیک باشد و مردم، به هر دلیلی شیفته‌اش شده بودند.” لوبز در گفتگو با بیزینس اینسایدر “مردم تمایل بیشتری به پیروی از او داشتند، چون به نظر می‌آمد در انقلاب اقتصادی بزرگ آن زمان پاسخ‌های درستی در چنته داشت.”

خسارات سنگین به خاطر جنگ جهانی اول به همراه اقتصادی جهانی بد، محیط اقتصادی آلمان باعث ظهور هیتلر در دهه ۳۰ میلادی شد. هیتلر از این نارضایتی عمومی به نفع خود استفاده و خود را پیشوای یک ایدئولوژی سیاسی فرصت‌طلب، حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان کرد.
قبل از اینکه نازی‌های با شتاب به عرصه جهانی پا بگذارند، حزب سیاسی هیتلر کاملاً ناشناخته بود و تنها ۳ درصد رأی از انتخابات سال ۱۹۲۴ آلمان را بدست آورده بود.

“وقتی هیتلر تصمیم گرفت تا با رایشتاگ(مجلس شورای کشوری) رقابت کند، می‌دانست که مجبور است سخنرانی کند و این یعنی مجبور بود تا جایی که می‌توانست برای کسب رأی برای مردم بیشتری سخنرانی کند.” – لوبز در گفتگو با بیزینس اینسایدر هشت سال بعد، نازی‌ها بزرگترین حزب در رایشتاگ بودند. در سال ۱۹۳۴، هیتلر و حکم‌های سیاسی ترسناکش دولت آلمان را رهبری می‌کردند. مورخی به نام روبرت ویت نوشته:”هیتلر نازیست بود. در تاریخ تمدن غربی به ندرت پیدا می‌شد که جامعه‌ای به شخصیت یک فرد وابستگی داشته باشد. او نظریه‌های سیاسی خودش و دولتی که بدون او تصور نمی‌شد را بنا کرده بود.”

*فرآیند نوشتن متن سخنرانی توسط هیتلر
جوزف گوبلز، وزیر تبلیغات نازی‌ها، در خاطراتش نوشته که هیتلر به نوشتن سخنرانی‌هایش شهره بود و پنج بار هم آنها را ویرایش می‌کرد.طبق گفته یان کرشاو مورخ:”او تا پاسی از شب به سختی کار می کرد، چند بار تمرین می‌کرد، سه منشی در اختیار داشت که قبل از اینکه متن اصلی کامل شود، مستقیماً برای آنها متنش را دیکته می‌کرد تا تایپ کنند.”

“او نمی‌خواست برای نوشتن سخنرانی‌هایش به کسی وابسته باشد. برای آدولف هیتلر، سخنرانی در مقابل جمعیت چنان مهم بود که هرگز به کسی برای نوشتن متن سخنرانی‌هایش اعتماد نمی‌کرد.” –لوبز در گفتگو با بیزینس اینسایدر لوبز همچنین ذکر می‌کند که وینستون چرچیل هم ترجیح می‌داد متن سخنرانی‌هایش را خودش بنویسد، چیزی که درمیان رهبران آن زمان و امروزه خیلی نادر است.

* صدای هیتلر هیپنوتیزم کننده بود
در کتاب ران روزنبام به نام “توضیح هیتلر”، جورج استاینر رمان‌نویس فرانسوی-آمریکایی توضیح می‌دهد که صدای رهبر نازی‌ها به شدت قدرتمند و مسحورکننده بود.استاینر در گفتگو با روزنبام می‌گوید:”من در سال ۱۹۲۹ متولد شدم، بنابراین از سال ۱۹۳۳ طبق خاطراتی که به یاد دارم در آشپزخانه می‌نشستم و به صدای هیتلر از رادیو گوش می‌دادم.”

استاینر می‌گوید:”توضیح دادنش کمی سخت است، امّا صدایش هیپنوتیزم کننده بود… خیلی جالب بود که می‌توانستی بدنش را از طریق رادیو درک کنی. نمی‌توانم بهتر از این توصیف کنم. احساس می‌کردید اشارات و حرکاتش به هنگام صحبت کردن را زیر نظر دارید.”

هیتلر نوعی از قدرت بلاغی را وارد زبان آلمانی کرده بود که مفاهیم کاملاً انتزاعی را با خشونت فیزیکی و سیاسی به شیوه‌ای کاملاً غیرمعمول پیوند داده بود. و هیتلر در این کار نابغه بود، در این مورد اصلاً شک نکنید. هنری مورای، روانشناس آمریکایی در گزارشی به نام “شخصیت آدولف هیتلر” از ظاهر کلی پیشوا به عنوان “هیپنوتیزم کننده” نام می‌برد. این گزارش ۲۲۹ صفحه‌ای در اداره خدمات استراتژیک که زیرمجموعه سازمان سیا بود در سال ۱۹۴۳ منتشر شده بود. طبق گزارش مورای، هیتلر چند بار از چشم‌های آبی مایل به خاکستری‌اش تعریف شنیده بود، بااینکه آنها را “مرده و خنثی” عنوان کرده بودند.

 پیشوا از نظر قدی کمی از متوسط پایین‌تر بود و موهایش را به عقب شانه می‌کرد، لب‌های باریک و دست‌های خوش فرمی داشت. مورای توضیح می‌دهد که رهبر بی‌رحم نازی به دست دادن با کف‌ دست خیس و ناشی بودن در صحبت‌های کوتاه شناخته شده بود.

* مجبور بود به زبان گفتاری‌اش حرکت هم اضافه کند
هیتلر در طول تمرین سخنرانی‌اش روی ارائه، حرکات دست و زبان بدنش کار می‌کرد.لوبز در گفتگو با بیزینس اینسایدر:”او کاملاً مجبور بود روی ارائه‌اش کار کند، این در حالی بود که این کار تنها نیمی از کار انتقال پیامش را انجام می‌داد. بنابراین مجبور بود برای انتقال موفقیت آمیز ایده‌هایش به زبان گفتاری‌اش حرکت هم اضافه کند.”
طبق خاطرات هاینریش هافمن، عکاس شخصی هیتلر با نام “هیتلر دوست من بود”، دو میلیون تصویر از رهبران مقتدر را جمع‌آوری و به او توصیه شده بود که هرگز آنها را در معرض عموم قرار ندهد.
در سال ۱۹۲۵، در حالی که هیتلر در مقابل آینه سخنرانی‌اش را تمرین می‌کرد، هافمن تعداد زیادی عکس از ژست‌ها و حالات چهره‌اش گرفت. بعد از مطالعه عکس‌ها، رهبر نازی‌ها دستور داد تا آنها را نابود کنند. هافمن آنها را مخفی کرد و بعد از ۳۰ سال در کتاب خاطراتش منتشر کرد.

 راجر مورهاوس مورخ بعداً در مقدمه چاپ شده در کتاب خاطرات هافمن می‌نویسد: “هیچ عکاسی در تاریخ فرصتی به اندازه هافمن در اختیار نداشته است: محرم اسرار و دسترسی اختصاصی به رئیس دولت و مهمتر از همه، شانس کار کردن با شخصی که می‌دانست چطور به خوبی با دوربین کار کند.”