ساعد نیک ‌ذات- عضو هیأت مؤسس انجمن عکاسان ایران
اگر وظیفه هنر را ایجاد توازن بین روح و جسم بدانیم، باید آن را پدیده‌ای بدانیم که با جریانات اجتماعی سیاسی و روزمره مردم همیشه ارتباط مستقیم داشته است. چیزی که هنر را از سایر حوزه‌ها متفاوت می‌کند این است که از طریق احساس بر ادراک تأثیر می‌گذارد. برعکس علوم دیگر که از اسمشان هم پیداست که از طریق ادراک بر احساس تأثیر می‌گذارند. در نتیجه هنر می‌تواند بر مغز نفوذ کند و وارد روح انسان شود. اینجاست که می‌تواند در طبقات متفاوت تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد. اما درعلم اینگونه نیست. در سنین خردسالی که اصلاً درک نمی‌کنند و در سنین بزرگسالی می‌توانند آنها را هضم و مورد بررسی و تحلیل قرار دهند. اما کار هنری می‌تواند بر طبقات مختلف اجتماعی از خرد و کلان تأثیر بگذارد.

اکنون در این شرایط بحرانی که مملکت ما دچار بحران است بخصوص امسال که مشکلات عجیب و غریبی داشتیم و در طول سال خیلی از ایام را در حال سوگواری بودیم و مشکلات اقتصادی هم برآن اضافه شده است بنابراین معدل کشورمان جزو غمگین‌ترین کشورهای جهان شده است. یک ویروس آمده و همه ما را نگران کرده است. ویروسی که قابل دیدن نیست اما بر همه چیز تأثیر گذاشته از جمله اقتصاد و کار مردم را فلج کرده است و کارهای فرهنگی و هنری یا ورزشی را هم تعطیل کرده است و اینها همه فشار مضاعف به مردم است. هنرمند هم جزو همین مردم است. ممکن است کرونا بگیرد و همچنین صددرصد مشکلات اقتصادی هم دارد و با مسائلی که مردم با آن روبه‌روهستند او هم با آن درگیر است. هنرمند تافته جدا بافته نیست که بگوییم مصون و مبرا از هرچیزی است و الان فقط وظیفه‌اش این است که مردم را بخنداند. هنرمند هم جزو همین مردم است. مجموعه‌ای از عوامل است که باید شادی‌آور باشد.

وظیفه ساختار آموزشی و تربیتی یک جامعه است که حلقه‌ها به هم وصل می‌شود و باعث می‌شود جامعه شاد باشد. وقتی درآمد سالانه مردم خوب باشد و امکانات تفریحی و امنیتی خوب داشته باشند، حس خوشایندی به آنها دست می‌دهد وقتی یکی از این زنجیره‌ها قطع شود بقیه عوامل هم باشند، احساس خوشایندی به شما دست نمی‌دهد. در عین حال شما نمی‌توانید از یک طبقه خاص هنرمندان این انتظار را داشته باشید که شما را شاد کنند. مثلاً الان با نقاشی یا کاریکاتور چطور می‌توان مردم را شاد کرد؟ کاریکاتور راجع به مشکلات اجتماعی صحبت می‌کند. موسیقی ما آیا شادی آور است؟ فیلم‌های سینمایی چطور؟ آیا شادی آورند؟ فیلم‌هایی که ژورنالیستی شده‌اند و فقط مشکلات اجتماعی را مطرح می‌کنند آیا می‌توانند مردم را شاد کنند. فیلم‌های کمدی هم خیلی فیلم‌های خوبی نیستند و خیلی هنرهای دیگر. به‌همین دلیل شادی باید در بطن جامعه به وجود بیاید و مهم‌ترین عامل شادی اقتصاد است.
باید شرایط اقتصادی مناسب و فضای سیاسی اجتماعی باز برای مردم مهیا شود تا فضای اجتماعی با نشاط شود.