نقرس یک نوع آرتریت یا التهاب مفصل است که می تواند در قسمت های مختلف بدن مانند گوش، مفاصل کوچک در دست، مچ دست و پا و زانو بروز می کند. علائم این بیماری اغلب به صورت درد حاد، تورم، حساسیت به لمس شدید و التهاب در مفاصل دیده می شود.

علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اما مقدار بالای اسید اوریک در بدن یکی از دلایل اصلی بروز این بیماری محسوب می شود. اما برخی علل مانند ژنتیک، عدم فعالیت بدنی، مصرف بیش از حد پروتئین مانند گوشت و استرس بیش از حد برای ابتلا به این بیماری ذکر شده اند.

نقرس با انواع بیماری ها مانند فشار خون بالا، دیابت، و سنگ کلیه های اسید اوریک مرتبط بوده به همین دلیل درمان پزشکی آن بسیار حائز اهمیت است. در ادامه به معرفی برخی از داروهای رایج نقرس میپردازیم که به بهبود بیماری و تسکین دردها کمک کنند.

درمان دارویی بیماری نقرس  

فهرستی از قرص و داروهای بیماری نقرس 

پگلوتیکاس داروی نقرس 

تزریق پگلوتیکاس (pegloticase) که یک آنزیم خوکی تعدیل شده است، می تواند منجر به بهبودی قابل توجه و نه درمان کامل این بیماران شود. در آزمایشات انجام شده، تزریق این دارو هر ۲ هفته یک بار در ۲۴ درصد از بیماران مبتلا به نقرس، سطوح بالای اسیداوریک را به سرعت پایین آورده و آن را به مدت ۶ ماه یا بیشتر در میزان طبیعی نگه می دارد.

انباشت تدریجی اسید اوریک در بدن موجب ابتلا به این بیماری می شود. این دارو اولین داروی موثر در کنترل بیماری نقرس در بیمارانی است که با درمان های معمول بهبود پیدا نمی کنند.

آلوپورینول داروی نقرس 

آلوپورینول (به نام زیلوریک Zyloric هم شناخته می شود) در درمان نقرس، عود سنگهای کلیوی اگزالات کلسیم، جلوگیری از نفروپاتی اسیداوریکی در هنگام شیمی درمانی کاربرد دارد.

آلوپورینول آنزیمی به نام گزانتین اکسیداز را که در بدن انسان اسید اوریک تولید می کند مهار کرده و به این طریق با کاهش تولید موجب می شود سطح اسید اوریک در بدن کاهش یابد. 

عوارض جانبی آلوپورینول 

اگر هر گونه علائم آلرژیکی نسبت به این دارو شامل:کهیر، به دشواری نفس کشیدن، التهاب صورت، لب ها، زبان یا گلو در خود مشاهده کردید، حتما به دکتر اطلاع دهید. 

در صورتی که یک عارضه ی جانبی جدی و خطرناک مانند موارد زیردر اثر مصرف آلوپورینول داشتید، مصرف این دارو را بلافاصله قطع کرده و به دکتر خود اطلاع دهید: 

• تب، گلو درد و سردرد به همراه تاول شدید، پوسته پوسته شدن و جوش های پوستیِ قرمز رنگ
• اولین نشانه ی جوش پوستی، حتی اگر بسیار خفیف باشد
• درد یا سوزش در هنگام ادرار
• حالت تهوع، درد در قسمت بالای شکم، خارش، از دست دادن اشتها، کاهش وزن، ادرار تیره رنگ، مدفوع به رنگ خاک رس، یرقان (زرد شدن پوست یا چشم ها)
• ادرار کمتر از حالت نرمال و یا عدم ادرار
• درد مفاصل، علائم انفولانزا
• مور مور شدن زیاد، بی حسی، درد، ضعف عضلانی
• به راحتی کبود شدن، خونریزی غیر معمول (از دهان، بینی، واژن یا مقعد)، لکه ها و نقاط ریز قرمز یا ارغوانی در زیر پوست

داروی نقرس چه عوارضی دارد؟ 

سولفین پیرازون داروی نقرس 

از این دارو جهت درمان هایپراوریسمی ناشی از نقرس مزمن استفاده می شود. هم چنین دارای فعالیت ضدپلاکتی می باشد. در نقرس مزمن جهت مهار باز جذب توبولی اسیداوریک استفاده می شود و در نتیجه موجب افزایش دفع آن و کاهش غلظت پلاسمایی آن می شود.

بنابراین بیشتر در هایپراوریسمی ناشی از کاهش دفع اسید اوریک ارزش دارد تا هایپراوریسمی ناشی از افزایش تولید اورات در سرطان و شیمی درمانی. هم چنین دارای فعالیت ضددرد و ضد التهابی کمی است و در نقرس حاد ارزش درمانی ندارد.

دوز آغازین آن ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی گرم یک بار یا دو بار در روز می باشد که همراه با غذا یا شیر مصرف می شود و طی ۱ تا ۳ هفته می توان دوز آن را تا حد ۸۰۰ میلی گرم در روز در صورت لزوم افزایش داد. بعد از کنترل شدن غلظت پلاسمائی اورات دوز نگهدارنده روزانه را می توان تا ۲۰۰ میلی گرم کاهش داد. جهت پیشگیری از سنگ کلیوی اسیداوریکی مصرف کافی مایعات لازم است. 

عوارض جانبی سولفین پیرازون 

شایع ترین آنها عبارتند از:درگیری های مسیر گوارشی شامل تهوع و استفراغ و درد شکمی. می تواند باعث خونریزی معده و بدتر شدن زخم معده گردد. راش های پوستی نیز دیده می شوند و با واکنش های افزایش حساسیت احتمالاً ربط دارند.

داروی نقرس چیست؟ 

قرص پروبنسید داروی نقرس 

قرص پروبنسید (probenecid) جهت درمان هایپراورسمی مرتبط با نقرس مزمن استفاده می شود. این دارو باعث کاهش سطوح خونی اسید اوریک می شود. توجه داشته باشید که این دارو برای درمان نقرس تجویز نمی شود بلکه تا زمانیکه بیمار اقدام به مصرف آن کند از حملات نقرس جلوگیری می کند. 

عوارض قرص پروبنسید 

تهوع، استفراغ، بی اشتهایی، سردرد، درد لثه، گرگرفتگی، آلوپسی، سرگیجه، آنمی و تکرر ادراری، واکنش های افزایش حساسیت، تب، درماتیت، خارش

تب از عوارض داروی نقرس 

فبوکسوستات داروی نقرس

فبوکسوستات ساخت اوریک اسید در بدن را کاهش می دهد. تجمع اسید اوریک می تواند به نقرس و یا سنگ کلیه منجر شود. فبوکسوستات برای درمان نقرس استفاده می شود. در صورتی که بیمار دچار حملات متعدد نقرسی شود ممکن است پزشک برای مهار حملات از داروهای مهارکننده های گزانتین اکسیداز استفاده نماید.

دو نوع از این داروهای مهارکننده وجود دارد آلوپورینول و فبوکستات. در صورتی که داروی فبوکسوستات برای بیمار مناسب نباشد داروی آلوپورینول تجویز می شود.

فبوکسوستات با کاهش اوریک اسید در خون از حملات آتی ممانعت می کند. داروی فبوکسوستات خاصیت مسکنی ندارد بنابراین علاوه بر این دارو، برای بیمار داروی مسکن ضد التهابی یا کلشی سین نیز تجویز می گردد. 

عوارض جانبی فبوکسوستات 

پوستی:راش 

گوارشی:تهوع 

کبدی:اختلال آنزیم های کبدی 

نوروماسکولار و اسکلتی:آرترالژیا

مکانیسم اثر داروی نقرس  

کلشیسین داروی نقرس 

کلشی سین جهت تسکین نقرس حاد کاربرد دارد و هم چنین جهت پروفیلاکسی حملات حاد به ویژه در اولین ماههای درمان با آلوپورنیول و یا Uricosurics .

کلشی سین از طریق کاهش واکنش های التهابی به کریستال های اورات باعث پاسخ درمانی قابل توجهی در نقرس حاد می گردد، این عملکرد ناشی از چندین عمل دارو از جمله کاهش تحرک لوکوسیت ها است.

این دارو آنالژزیک نیست و تأثیری هم بر غلظت های خونی اسیداوریک و یا بر دفع آن ندارد. کلشی سین هم چنین دارای یک اثر ضد پاراسمپاتیک (antimiotic) می باشد.

عملکرد داروی درمانی نقرس 

عوارض جانبی کلشیسین 

شایع ترین عارضه جانبی Colchicine خوراکی عوارض گوارشی می باشد که می تواند ناشی از فعالیت ضد پاراسمپاتیکی آن باشد. این عوارض عبارتند از: 

اسهال، حالت تهوع، استفراغ، درد شکم که معمولاً از اولین علائم مسمومیت می باشند و از موارد قطع مصرف یا کاهش دوز می باشد.