مدیران پخته؛ مدیرانی هستند که براساس سلسله مراتب سازمانی و شایستگیهای فردی و تخصصی ارتقاء یافته اند.
گروه دانش وفناوری وقایع خبری / شما در طول دوران خدمت خود مدیران زیادی را دیده و خاطرات تلخ و شیرین فراوانی از آنها به یاد دارید.
به نظرم در یک دسته بندی کلی؛ مدیران دو نوع هستند: ۱ – پخته ۲ – پخمه
**مدیران پخته؛ مدیرانی هستند که: براساس سلسله مراتب سازمانی و شایستگیهای فردی و تخصصی ارتقاء یافته اند. سرد و گرم روزگار را چشیده اند. حرف حساب سرشان میشود. پرت و پلا نمیگویند. دنبال حل مسئله هستند. خیرخواه بوده و محترمانه برخورد میکنند.
منافع جمعی را بر منافع فردی مقدم میدارند. خداترس هستند و از آه مظلوم میترسند. چاپلوس پرور نبوده و اهل ریاکاری و تملق نیستند. تصمیم گیری هایشان مبتنی بر منطق و عقلانیت و دور اندیشی است. همواره تا چند رده به آموزش و تربیت نیروها و مدیران دیگر همت می گمارند.
به موضوع مشارکت و مشورت و شورا اهمیت ویژه ای میدهند. تحول گرا هستند و دائم در حال آموزش و یادگیری. خانواده همکاران و ارتقای فرهنگ سازمانی برایشان مهم است. مثبت اندیش هستند. از روابط عمومی و ارتباطات انسانی خوبی برخوردارند و مردمداری برایشان اهمیت دارد. کارکنان و زیر دستان برایشان حکم امانت است. کیفیت برایشان خیلی مهم است و از پاسخگویی و شفافیت هراسی ندارند. سعی میکنند گره از کار همکاران باز کنند و…
**مدیران پخمه؛ مدیرانی هستند که: دائم آویزان این و آن میباشند تا بلکه پست و موقعیتی بدست آورند. تجربه کاری زیادی دارند اما بدون کیفیت. در مقابل افراد متخصص و کاربلد؛ ضعیف و ناتوان هستند و لذا بیشتر دافعه دارند تا جاذبه. اگر احساس کنند موقعیت شان در خطر است دست به هر کاری میزنند. حرف زدن بلد نیستند. گزارش دادن بلد نیستند. جسارت و نوآوری و روحیه تغییر و تحول ندارند. ریاکاران و چاپلوسان را میدان میدهند تا برایشان اطلاعات بیاورند.
اهل پرونده سازی برای دیگران هستند تا مبادا دست خودشان رو شود. پای دوتا مرغ را نمیتوانند ببندند. زیاد تقلید میکنند و زیاد ادا درمیآورند. آشفتگی فکری زیادی دارند. دم دمی مزاج هستند. امروز یه چیز میگویند و فردا چیز دیگر. اعتقادی به جانشین پروری ندارند.
در جلسات مهم کاری فقط سر تکان میدهند و کارها را گردن دیگران میاندازند. هیچ گزارش کامل و جامع قابل دفاعی از عملکرد خود ندارند و بیشتر شو اجرا میکنند. بود و نبود همکاران برایشان یکی است. عمر مدیریت خود را کوتاه میدانند و لذا ریسک پذیر نیستند. بیشتر دنبال گذران امور هستند تا بلکه با گروهی دیگر به جایی دیگر بروند. وقتی برای حل یک مشکل به آنها مراجعه میکنی فقط و فقط مینویسند: بررسی و طبق ضوابط اقدام شود.؟!؟. هیچ راهبرد مشخص گره گشایی از خود ندارند. و…
* دکتر حسن خسروی/ مولف کتاب مدیریت منابع انسانی
تمامی حقوق این سایت محفوظ است.