الهه رضایی – مجری برنامه کودک
هر کدام از ما شاید در دوره‌ای از کودکی به نوعی شرایط سخت اجتماعی را تجربه کرده‌ایم‌. هم‌نسلان من دوره‌ای را به خاطر دارند که وضعیت بهداشت و امکانات مرتبط با آن ضعیف‌تر بود و با مرور زمان، شرایط و آموزش‌های بهداشتی بیشتر شد و به تبع آن معضلات کمتر. شاید سخت‌ترین تجربه از این دست تجربه کودکان دهه ۶۰ و شرایط سخت جنگ و معضلاتی همچون بمباران شیمیایی و زخمی شدن و از دست رفتن خانواده، دوستان و عزیزان‌ باشد که بار سنگین روحی و روانی برای آدم‌های بزرگ و بچه‌ها داشت. معضلات آن دوره را که مرور کنیم همگی تصدیق می‌کنیم که کودکان آن نسل سخت‌ترین تجربه‌ها را از سر گذرانده‌اند. کودکانی که حالا خودشان خانواده تشکیل داده‌اند و مسئولیت فرزندانشان را برعهده دارند.
هر کدام‌مان با مرور همان تجربه‌های کودکی بیشتر به این درک خواهیم رسید که چقدر حضور بزرگترها در رویارویی با این دست مسائل دلگرم‌کننده بود؛ وقتی به دنیای ما نزدیکتر می‌شدند و سعی می‌کردند با گفت‌وگو و باز کردن مسائل آن را حل کنند و از این طریق اضطراب‌ها و نگرانی‌ها را کمتر کنند. حالا نوبت ماست که از آن تجربه‌ها درس بگیریم و به هر طریقی که شده به کودکانمان آموزش بدهیم، مسائل را برایشان باز کنیم و از اضطرابشان کم کنیم بخصوص در شرایط امروز که شبکه‌های اجتماعی با نگفتن واقعیت‌ها و شبهه افکنی‌ به ترس آنها دامن می‌زنند. بچه‌ها شناخت درستی از منابع خبری ندارند، تشخیص نمی‌دهند کدام منبع حرفش درست است و کجا و با چه مقاصدی اطلاعات غلط می‌دهد. گشت‌زنی در این فضا فقط اضطراب آنها را بالا می‌برد پس وظیفه ما در این شرایط دور نگه داشتن بچه‌ها از این فضا به منظور کاستن اضطرابشان است. یادمان باشد که در هر اتفاق پرخطر‌ترین افراد آدم‌های ضعیف مثل بچه‌ها هستند. هر اتفاق کوچکی بچه‌ها را بیشتر از بزرگترها، درگیر می‌کند چون توانایی حل مشکلات و مسأله را ندارند و خودشان از پس آن برنمی‌آیند.
معضل امروز ما کروناست. ویروس کوچکی که جامعه را وارد جنگی کرده که عملاً از خیلی از جنگ‌های دنیا کوچکتر نیست. در این روزها که همگی شرایط خاصی را تجربه می‌کنیم- که البته مختص کشورما نیست و به معضل جهانی تبدیل شده- وظیفه جمعی حفظ آرامش و سلامت روح و روان بچه‌هاست. این توصیه به معنای پنهان کردن واقعیت‌ها نیست، ما وظیفه داریم بچه‌ها را نسبت به این تهدید جمعی آگاه کنیم و آموزش بدهیم اما حواسمان باشد که میزان و نحوه ارائه اطلاعات‌مان به گونه‌ای باشد که فقط نسبت به رعایت مسائل بهداشتی و تضمین سلامت‌شان خاطرجمع‌ شویم. حواسمان را که جمع کنیم هم بار سنگین روحی روانی را از بچه‌ها برداشته‌ایم و هم با دادن آموزش پیشگیری کرده‌ایم. یادمان باشد اگر خودمان سالم بمانیم و درست رفتار کنیم بچه‌ها هم یاد می‌گیرند پس فضا را برای بچه‌هایی که به ناچار خانه‌نشین شده‌اند سنگین نکنیم.

اضطرابمان را پایین بیاوریم و سعی کنیم ایمنی ذهن و جسم را با دادن اطلاعات درست بالا ببریم و با رفتار درست هم سلامتی خودمان را تضمین کنیم و هم کمکی باشیم برای آنهایی که در روزهای منتهی به نوروز نهایت تلاش‌شان سرکوب این معضل و بازگشت آرامش به جامعه است.