در مورد روز تولد حضرت فاطمه (س) در بين علماى اسلام اختلاف است. ليكن در بين علماى اماميه مشهور است كه آن حضرت در روز جمعه بيستم ماه جمادى الثانى سال پنجم بعثت تولد يافته است.
روز تولد حضرت فاطمه (س) در روايتي آمده كه حضرت فاطمه (س) در بيست جمادي الثاني سال دوم بعثت كه جمعه بود، متولد شد.

امام رضا (ع) فرموده رسول خدا (ص) فرمود: «وقتي به معراج رفتم، جبرئيل دستم را گرفت و مرا به بهشت برد و به من خرما تعارف كرد. من نيز خوردم و آن خرماها به نطفه بدل شد. وقتي به زمين برگشتم با همسرم خديجه خلوت كردم و او به فاطمه آبستن شد.

به همين دليل فاطمه حوريه انسان نماست و من هرگاه مشتاق توي بهشت مي شوم، دخترم را بو مي كنم.» محل تولد حضرت فاطمه (س) مكان تولد حضرت زهرا (س) در شهر مكه و در خانه خديجه بوده است. اين خانه در محله‏اى است كه در گذشته به آن «زقاق العطارين» يعنى كوچه عطارها مى ‏گفتند. رسول خدا (ص) تا هنگام هجرت، در آن خانه ساكن بود. خانه مباركى كه بارها در آن فرشته وحى بر پيامبر (ص) نازل گرديد. اين خانه بعدها به صورت مسجد در آمد و از آنجا كه محل نزول وحى و بخشى از قرآن، زيستگاه پيامبر (ص) و مكان تولد حضرت زهرا (س) بود، در نظر عموم مسلمين ارزش معنوى و قداستى خاص داشت. از اين رو بارها در طول تاريخ همزمان با تعمير و توسعه مسجد الحرام، نسبت به مرمت بناى آن اقدام كردند.

چگونگى تولد حضرت فاطمه (س)

وقتي حضرت خديجه با رسول خدا ازدواج كرد، زنان مكه او را ترك كردند. هيچ يك از زنان مكه به او سر نمي زدند و حتي به او سلام هم نمي دادند. خديجه از تنهايي خود ناراحت شد و از اين ناراحتي هراسان شده بود. او وقتي به فاطمه باردار شد، فاطمه از داخل رحم با مادرش حرف مي زد و به او آرامش مي داد.

خديجه اين مطلب را از پيامبر (ص) پنهان كرد. روزي رسول خدا متوجه شد و به خديجه فرمود: جبرئيل به من گفته، آنچه در رحم داري دختر است و فرزندانش هم پاك و پاكدامنند. مدت زيادي نگذشته بود كه حضرت خديجه سراغ زنان قريش و بني هاشم رفت و گفت: «مثل همه زنان كه در هنگام زايمان از يكديگر مراقبت و پرستاري مي كنند مرا هم پرستاري كنيد.» آنها پيغام دادند چون حرف ما را گوش ندادي و با محمد يتيم ابوطالب در حالي كه فقير بود ازدواج كردي نمي توانيم از تو پرستاري كنيم. خديجه از اين پاسخ رنجيده خاطر گشت، اما در يكى از همين روزها در حالى كه او همچنان در بستر آرميده بود، چهار زن گندمگون و بلندبالا مشاهده نمود كه بر او وارد شدند. خديجه كه از ديدن آنان در هراس شده بود به تكاپو افتاد اما يكى از زنان او را آرام نمود و گفت: «اى خديجه! اندوهگين و هراسناك مباش، ما از جانب خدا به سويت آمده‏ايم و خواهران تو هستيم، من ساره همسر ابراهيم خليلم و اين آسيه همسر فرعون است و آن يكى مريم دختر عمران و چهارمين ما صفورا دختر شعيب است.»

در اين هنگام چهار زن در چهار سوى خديجه (س) قرار گرفتند و حضرت خديجه (س) حمل خود را بر زمين نهاد و نورى از او ساطع گرديد كه شرق و غرب عالم پرتوافكن شد. نورى كه به خانه‏ هاى مكه راه يافت و همه را در حيرت فرو برد. پس از آن ده فرشته همراه با طشت و ابريقى مملو از آب كوثر از آسمان فرود آمدند. آن بانويى كه در پيش روى خديجه قرار داشت مولود را با آن آب شستشو داده و جامه كه از شير سفيدتر و از عنبر خوشبوتر بود بيرون آورد. با يكى تن مولود را پوشاند، و ديگرى را مقنعه او قرار داد آن گاه دست خود را بر لبان كودك نهاد و او را به سخن گفتن وادار نمود، فاطمه دهان گشود و چنين فرمود: «اشهد ان لا اله اللَّه و اشهد ان محمد رسول‏اللَّه سيدالانبياء و ان بعلى سيدالاوصياء و ولدى سادة الاسباط.»

آن گاه يكايك بانوان را سلام داده به نامشان خواند. آنها هم با رويى گشاده مولود فرخنده را مورد ملاطفت قرار دادند. حوريان بشارت تولد او را به آسمانها بردند. در آسمان از يمن قدوم او نورى پديدار آمد و ساطع گرديد كه تا آن زمان سماواتيان چنين نورى را رؤيت ننموده بودند. بانوان خديجه را شادباش گفته از ميمنت و مباركى و طهارت نسلش سخنها گفتند. خديجه با سرورى زايدالوصف كودك را در آغوش كشيد و با دنيايى اميد و آرزو پستان در دهان او گذارد.
ازدواج حضرت فاطمه (س)

بنابر روايتي وقتي حضرت زهرا (س) متولد شد، پنج سال از بعثت نبي مكرم اسلام(ص) و سه سال از شب معراج مي گذشت. ايشان هشت سال با پدر بزرگوارش در مكه بود و سپس با او به مدينه هجرت كرد. يك سال از ورود ايشان به مدينه مي گذشت كه با حضرت علي (ع) ازدواج كرد. وقتي پدرش از دنيا رفت، ايشان هيجده ساله بود و بعد از پيامبر اعظم (ص) هفتاد و دو روز بيشتر زندگي نكرد.

نام هاي حضرت فاطمه (س)

حضرت فاطمه (س) ۹ اسم دارد كه از نام هاي خداوند گرفته شده است كه عبارتند از فاطمه، صديقه، مباركه، طاهره، زكيه، مرضيه، محدثه، زهرا.

۱۰۴ لقب براي حضرت فاطمه جمع آوري شده فاطمه يعني كسي كه از هر شري جدا شده باشد. اگر اميرالمومنين نبود تا با فاطمه ازدواج كند براي فاطمه همسري بر روي زمين پيدا نمي شد.