کرونا باعث شده است سبک زندگی همه ما تغییر کند؛ تغییراتی که برخی افراد آن را به‌عنوان یک فرصت می‌بینند و برخی دیگر آن را تهدیدی برای خود ارزیابی می‌کنند. افرادی که به‌عنوان فرصت به شرایط جدید نگاه می‌کنند، مهارت حل مسئله را دارند. آنها سعی می‌کنند مسئله ایجادشده را به‌عنوان یک سؤال در ذهن خود مطرح کنند و به‌دنبال پاسخ‌هایی برای آن باشند، اما افرادی که این اتفاق را تهدید ارزیابی می‌کنند، نگاهشان این است که باید هر چه زودتر از وضعیت موجود به هر شکل ممکن خلاص شوند و به‌تدریج نگاه واقع‌بینانه به وضعیت موجود و پیامدهای آن را از دست می‌دهند. به‌عنوان نمونه، پدر و مادری که اکنون به شکل دورکار در حال انجام وظیفه هستند، قطعاً از وضعیت موجود راضی نیستند؛ چراکه نبود امکانات در اختیار برای انجام کار، انباشته شدن امور خانه و رسیدگی به وضعیت دانش‌آموزانی که حالا به مدرسه نمی‌روند و مسئولیت اداره آنها بر دوش والدین افتاده است و آنها را در مرز افسردگی و فشار سنگینی قرار داده است، می‌تواند زمینه‌های ایجاد جرقه‌هایی از تنش را در خانواده فراهم کند. طبعاً فرزندان هم به‌دلیل اینکه مدارس به شیوه غیرحضوری برگزار می‌شوند، زمان بیشتری در منزل هستند و این سبب شده است احساس تنهایی کنند.

در چنین شرایطی، پدر و مادر و خصوصاً مادر باید بتواند با برقرار کردن نسبت معینی از کار اداره، کار در خانه و رسیدگی به فرزندان  به‌گونه‌ای وضعیت را در خانه مدیریت کند که جلوی تنش‌های احتمالی را بگیرد. زمان‌هایی که پدر و مادر در خانه هستند، اگر تعامل مؤثری بین بچه‌ها و والدین ایجاد شود، بچه‌ها احساس خوبی پیدا می‌کنند. ایجاد چنین شرایطی مستلزم آن است که هر کدام از والدین بتوانند تنهایی خود را مدیریت کنند. از سوی دیگر، بسیاری از والدین به‌دلیل کمال‌گرایی و وسواس زیاد و نگرانی از اینکه کیفیت فعالیت‌های آموزشی از راه دور کاهش یافته است، تلاش دارند سختگیری بیشتری بر بچه‌ها اعمال کنند.

نظارت لحظه به لحظه بر عملکرد فرزندان از ابتدا تا انتهای کلاس یکی از روش‌هایی است که معمولاً والدین برای کاهش نگرانی خود از افت تحصیلی فرزندشان به‌کار می‌برند که این روش می‌تواند اثر منفی بر عملکرد فرزند داشته باشد. اعضای خانواده باید انعطاف‌پذیری ذهنی خود را افزایش داده و از کمال‌گرایی اجتناب کنند. هیچ‌کدام از وضعیت‌های دورکاری و کرونا پایدار و همیشگی نیست، اما ممکن است سوءمدیریت آنها تأثیرات همیشگی بر روابط ما بگذارد یا پیامدهایی داشته باشد که با تاب‌آوری و واقع‌نگری در شرایط کنونی امکان مدیریت آن وجود دارد.

تقسیم کارها و مشارکت همه اعضای خانواده در انجام امور رویه‌ای است که باید به آن توجه کرد تا بار فشارها و مشکلاتی که در خانواده معمولاً بر زنان تحمیل می‌شود به حداقل برسد.

فرشاد شیبانی- روانشناس