دکتر مجید رضاییان
استاد دانشگاه و پژوهشگر ژورنالیسم
(یکم) وحدت ملی: نماد و نمود برخی شخصیت‌ها  اعم از فرهنگی، هنری، سیاسی، نظامی و اقتصادی   ورای عرصه‌ای است که در آن حضور داشتند. این حضور، گاه پا را از محدوده‌ای معین فراتر می‌گذارد و «نمودی» می‌یابد که به «نمادی ملی» تبدیل می‌شود.
سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی، از این جنس است. او امروز، با رفتنش که ماندن ایران را به رخ کشید، از جمله شخصیت‌های بی‌بدیلی است که به نماد وحدت ملی تبدیل شده است. معنای این تأثیر، رویکردی است که در برابر همه جریانها و جناح‌های سیاسی قرار می‌دهد و گوشزد می‌کند که بدانند او در زیر چتر «هیچ جناحی» تعریف نمی‌شود.
(دوم) امنیت ملی و دیپلماسی: اگر این تحلیل را بپذیریم که «طالبان» دست ساز سعودی و تشکیل «القاعده»، ایده سازمان سیا بود، بی‌تردید اما، موساد در ایجاد «داعش» نقش اصلی داشت.
از این زاویه نگاه، هدف داعش در تشکیل حکومت شامات، دقیقاً منطبق بود با هدف استراتژیک تل آویو در برهم زدن اتحاد ایران، عراق، سوریه و لبنان – که بارها از آن به هلال شیعی – تعبیر شده بود، با این تفاوت که در هیأت حاکمه پیشین امریکا، استراتژی «مهار ایران» نقطه تمرکز اصلی بود و در هیأت حاکمه کنونی «تحریم و انزوای ایران» هدف اصلی به شمار می‌آید.
حضور مستشاری ایران و سردار حاج قاسم سلیمانی با ایده ابتکاری تشکیل حشدالشعبی، هدف اصلی تل آویو در ایجاد داعش را به بن‌بست کشانید تا اینکه هیأت حاکمه جدید امریکا کوشید ایده پیش گفته را بار دیگر احیا کند و میان مردم منطقه با ایران فاصله بیندازد.
به این ترتیب، حرکت ما در عرصه انزوای رژیم صهیونیستی و هیأت حاکمه جدید امریکا در عرصه امنیتی و مستشاری در منطقه در کنار دیپلماسی ابتکاری ایران از جمله معاهده برجام، هرکدام دو ضلع این حرکت تکمیلی و دوگانه تهران محسوب می‌شدند.
تلاش‌های امریکا دقیقاً کم اثر کردن هرکدام از این دو را نشانه گرفت: «خروج از برجام – محدود کردن و شوراندن مردم منطقه علیه این اتحاد استراتژیک».
امروز نیز نشان می‌دهد که «تله اسرائیل در برابر ایران»، کشاندن ما به جنگ محدود و اصطلاحاً «ضربه‌ای» است که باید از آن پرهیز کرد، در عین آنکه از مؤلفه‌های قدرت ملی با هدف بی‌اثر کردن فشارهای چندگانه علیه تهران نباید هرگز غفلت ورزید.
(سوم) مشارکت ملی: فردای ایران و تحولات پیش رو بخوبی نشان می‌دهد که مردم با همه نقدها و انتقادهایی که دارند؛ حاضر نیستند از مشارکت ملی خود در پشتیبانی از «مام وطن» کوتاه بیایند. فضای معنوی ایجاد شده به برکت خون پاک شهید سردار سلیمانی نشان از این مهر وطن دوستانه گسترده دارد. این فضای همدلانه که از این سو تا آن سوی آب اکثر شخصیت‌ها و چهره‌ها را به اتحاد و مشارکت ملی و حمایت از یکپارچگی ایران سوق داده است، دستاورد کمی نیست که بتوان بسادگی از آن گذشت.
تحولات پیش رو به ما یادآور می‌شود که این حمایت ملی را در افزایش مشارکت در همه عرصه‌های مورد نیاز به خدمت بگیریم و به یاد داشته باشیم که مردم ما – با حضور میلیونی در تشییع کاروان شهدا – همواره قدردان «سرباز واقعی» خود بوده و خواهند بود.
اینک نوبت ماست که این دستاورد را با درایت و سنجیدگی – جدای از احساسات زودگذر – حفظ ونهادینه کنیم. این مردم شایسته بهترین‌ها هستند، ما به آنها بدهکاریم.