🌐 هر آن چه در زیستِ آدمی تجلی می یابد ؛ بی تردید اصالت و ماهیت خود را از سفره می گیرد. سفره اگر پر باشد روزگار بر مدار شادمانی و سلامتی و حال خوب می چرخد. سفره اگر پر باشد زندگی همیشه بهار است. آسمان هماره آبی ست و تمام عرش و فرش در ید اختیار و تمایل توست. سفره اگر پر باشد دائما حال دوران یکسان است و ایام به کام و سلامتی برقرار. سفره اگر پر باشد احترام به جا و عزت پایدار و زندگی عالی ست و اما اگر سفره خالی باشد زیستِ آدمی از مدار نفس کشیدن به زجر کشیدن تنزل می یابد و روزگار بر مسیر غصه و دق و زجر و سختی تغییر مسیر می دهد. سفره اگر خالی باشد ؛ فقط مرگ است که آدمی را تحویل می گیرد.

🌐 این جا و در این دیار سفره فقط با غذا معنا نمی شود. چرخه تمام زندگی را می توان در پهنا و تنگنای آن بازخوانی کرد. تمام برنامه ریزی ها. سیاست ها. معیشت ها. معاشرت ها. اقتصاد و مدیریت و شغل و تجارت و حتی رفافت ها و صداقت ها و اعتماد و نجابت و راستی و درستی و هر آن چه که به اسم معاش و تلاش می شناسیم در نهایت به سفره گره می خورد و در بساط آن متجلی می شود. در پسِ هر آن چه که در سفره می بینیم ؛ قصه و غصه ای پنهان شده. خاطره و مخاطره ای. اساسا غم و شادی آدمی را با کم و کیف سفره می سنجند. در رنگین یا غمگین بودن. در سادگی یا پر افاده بودن آن. هر سفره روایت سفری پر ماجراست. که از تلاش و تنش آدمها برای تامین نان برآمده است.

🌐 در پسِ هر سفره ای داستانی پر رمز و راز نشسته که محتوای خوردنی آن را خواندنی می کند. سفره ها و همسفره ها پر از روایت و حکایت اند. هر سفره ای روایت تلاش یا طمع آدمها برای تامین طعام است. آن چه بر سفره می بینیم ظاهرا غذاست. اما کافی ست سفره ها سفره دل خود را باز کنند و زیر پوست خویش را روایت نمایند ؛ تا قضاء و قدر زندگی عیار خودش را نشان دهد. سفره فقط با غذا همنشین نیست. با قضاء هم عجین است. حالا هزینه سفره ها چنان سنگین است که مهمانی ها و دور همی ها به تجربه ای مهیب و خوفناک بدل شده که غالب مردم از آن فراری اند و مثل سابق نمی توان به هر بهانه ی ساده ای ترکیب و ترتیب یک میهانی و دور همی را فراهم آورد. حالا سفره ها سال هاست که به دروغ سنج هم بدل شده است. خواستند پول نفت را داخل آن بیاورند و بر آشیانه ها و کاشانه های مردم‌ سفره های رزق بیاندازند. اما حالا سفره های خالی گواهی بر وعده های تو خالی ست. صاحبان سفره های خالی هم نه دین دارند نه ایمان.

جعفر بخشی بی نیاز