الف: محمود صادقی، نماینده اصلاح‌طلب تهران در گفت‌وگو با شرق با توضیح دلایل عدم توفیق فراکسیون امید در ابتدای تشکیل مجلس دهم گفت: «همه‌چيز از پيش مهندسي‌شده بود؛ به‌طوري‌‌که اصلاح‌طلبان در کميسيون‌ها اکثريت نباشند و اتفاقات ديگري که رخ داد. برای مثال فراکسيون اميد در آغاز مجلس سالني براي تشکيل جلسه نداشت. در‌حالي‌که تشکيلات آقاي لاريجاني کل مجلس قديم را در اختيار داشتند و در آن مقطع حدود يک ميليارد و دويست ميليون هزينه آنها در همان چند روز نخست شد. در‌حالي‌که ما در مسجد سلمان رياست‌جمهوري جلسه برگزار کرديم.

از سوي ديگر نفرات کميسيون‌ها هم مديريت مي‌شد. آقاي لاريجاني سه بار با من تماس گرفت تا به کميسيون قضائي بروم. البته معتقدم که مي‌توانستم در اين کميسيون مؤثرتر باشم و پشيمان هستم اما به‌هر‌حال در اين رابطه مديريتي وجود داشت. حتي به اين دليل که تشکيلات حزبي وجود نداشت ما در آغاز ديگر نمايندگان اصلاح‌طلب را نمي‌شناختيم. اين البته از ضعف‌هاي ما بود و نتوانستيم نيروهاي خود را به‌خوبي تقسيم کنيم. با وجود همه اينها، اگر عملکرد فراکسيون به صورت عمومي گزارش شود قابل قبول و قابل ارائه است.»

صادقی در بخش دیگری از این گفت‌وگو از سکوت عارف دفاع کرد: «اگر عملکرد من دیده شده و مردم ارزیابی مثبتی از آن دارند، به واسطه حرکت زیر سایه آقای عارف بوده است. صحبت‌نکردن آقای عارف به‌عنوان بزرگ، یک راهبرد است؛ راهبردی که آرامش و پناه ایجاد می‌‌کند تا شرایط برای حرکت فردی مثل من که می‌خواهد آوانگارد باشد، فراهم شود. اگر او نباشد، نمی‌توان حرکت کرد. این موضوع مثالی هم در زمین فوتبال دارد؛ بعضی از افراد بازیکن بدون توپ هستند و حرکت بدون توپ آنها موقعیت‌های زیادی ایجاد می‌کند. آقای عارف نیز در مجلس خیلی از اوقات توپ را در اختیار ندارد؛ اما کارهای زیادی انجام می‌دهد.»