دکتر حمید سوری –  استاد دانشگاه
در طول اپیدمی کرونا بارها صحبت از کدبندی مناطق کشور بر اساس رنگ‌های قرمز و نارنجی و سبز شده و اخیراً هم هرکسی رنگی مانند قرمز تیره و سیاه و… را هم بیان می‌کند. بدیهی است منظور از کد رنگی مناطق همانند تریاژ بیماران واکنش درخوری را در اپیدمی طلب می‌کند و تنها بازی با اسم رنگ‌ها نیست.

گاه برای تقسیم‌بندی مناطق سه رنگ سبز و زرد و قرمز و گاه ۴ رنگ سبز و زرد و نارنجی و قرمز استفاده شده است. مرکز کنترل بیماری‌های امریکا سه معیار اصلی را برای رنگ بندی اپیدمی در مناطق مطرح می‌کند که یکی تعداد موردهای جدید به ازای ۱۰۰ هزار نفر در ۱۴ روز گذشته، دوم درصد تست‌های مثبت در ۱۴ روز گذشته و سوم تعداد موارد خودگزارش دهی بیماری است که دو معیار اول مهم‌تر و مرسوم ترند. برای هر رنگ اقداماتی باید انجام شود تا مدیریت اپیدمی به درستی صورت گیرد. مثلاً در شرایط قرمز بودن منطقه باید علاوه بر اقدامات معمول مانند ماسک و فاصله‌گذاری اجتماعی سفرها ممنوع شود، مراکز فروش در حداقل ممکن اجازه فعالیت داشته باشند، مدارس تعطیل شوند ارتباط مردم در حد خانواده محدود شود و افراد در خانه می‌مانند و…  
تعاریف عملیاتی رنگ کدها:
سبز: منطقه‌ای است که طی ۲۸ روز گذشته هیچ مورد جدید کووید۱۹ گزارش نشده است. یا کمتر از یک مورد مثبت به ازای ۱۰۰ هزار نفر داشته باشیم.
زرد: در منطقه یک یا بیشتر مورد بیماری تست پی‌سی‌آر دیده شده و خطر در حد قابل انتظار است. تعداد موارد جدید قطعی به ازای ۱۰۰ هزار نفر ۱ تا ۹ مورد.
نارنجی: تعداد موارد جدید قطعی ۱۰ تا ۲۴ به ازای ۱۰۰ هزار نفر و روند کلی اپیدمی بالا رونده است.
قرمز: بیش از ۲۵ مورد در روز به ازای ۱۰۰ هزار نفر جمعیت و روند اپیدمی در حال ازدیاد است. از این واژه‌ها و کدبندی رنگ‌ها باید درست استفاده شود و اقدامات لازم برای هر وضعیت انجام گیرد.