صادق زیباکلام، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، درباره نگاه سیما در پرداختن به موضوعاتی نظیر خانواده در برنامه‌های نمایشی اظهار کرد: رسانه ملی رویکرد غلطی را درباره خانواده پیش گرفته است و این پیش‌فرض ذهنی را در تمامی برنامه‌ها به مردم القا می‌کند، مثلاً در بسیاری از برنامه‌ها بر این موضوع تأکید می‌شود که طلاق تحت هر شرایطی بسیار بد است و هرگز نباید به عنوان یک راهکار مطرح شود. تأکید بر این نکته که طلاق امری مذموم است کاملاً عیان است و بسیاری از افرادی که ناچار به ترک خانه و زندگی‌شان هستند چاره دیگری برایشان باقی نمانده است و باید به این امر پرداخت که خانواده‌ به بن‌بست‌رسیده می‌تواند عواقب منفی بسیاری برای اعضایش و حتی دیگران داشته باشد. 

وی افزود: خانواده‌ای را در نظر بگیرید که در آن پدر و مادر دائماً در حال جنگ‌اند و روی هیچ موضوعی اشتراک نظر ندارند. این وضعیت سبب می‌شود هرلحظه این زندگی همراه با جنگ و درگیری باشد و چنین خانواده‌ای چگونه می‌تواند فرزند خوب و سالمی پرورش دهد. قطعاً فرزندان چنین خانواده‌ای نمی‌توانند آرامش لازم را داشته باشند و اگر نمونه‌های مثبتی هم وجود داشته باشند استثنا هستند و شارع مقدس برای از بین بردن فاجعه بیشتر راهکاری مانند طلاق را پیش روی زوجین گذاشته است تا آسیب‌های احتمالی از بین رود. 

زیباکلام ادامه داد: زندگی در این شرایط غیر از اینکه به فرزندان آسیب می‌زند، سبب بروز طلاق عاطفی بین زوجین می‌شود و افراد خلأ احساسی خود را در جایی غیر از خانواده جست‎‌وجو می‌کنند و این شکل القایی و بدون منطق رسانه ملی اصلاً اتفاق خوبی برای فرهنگسازی نیست. 

این استاد دانشگاه با بیان اینکه برنامه‌های رسانه‌ ملی آرمان‌گرا هستند نه سازنده، اظهار کرد: شاید بگویید رسانه ملی به واسطه رسالت خود، باید جامعه را به اخلاق پسندیده تشویق کند و خانواده آرمانی باید برای مخاطبان معرفی کند، اما مثبت‌اندیشی محض سودی ندارد و دردی از جامعه دوا نمی‌کند و اگر قرار بود تأثیر بیرونی تلویزیون را عیناً در جامعه شاهد باشیم آمار طلاق تا این حد بالا نبود. به همین جهت رسانه تنها می‌تواند مشوق باشد، آن هم به شرطی که با واقع‌بینی علمی به موضوعات فرهنگی از جمله خانواده بپردازد.

وی در بخش دیگری از این گفت‌و‌گو در پاسخ به این سؤال که ارزیابی وی از عملکرد کلی سیما چگونه است؟ بیان کرد: صدا‌وسیما طی چهار دهه گذشته عملکردی زیر صفر داشته است و باید مدت‌ها فعالیت کند تا به حد صفر برسد. واقعیت این است که معضل عملکرد اشتباه صداو‌سیما تازگی ندارد و عمری ۳۹ ساله دارد. رفته‌رفته با گذر زمان و هرچه پیش رفتیم، این وضعیت بدتر شد. سخن از شکاف بین مردم و صدا و سیماست. یعنی آنچه مردم می‌خواهند، می‌اندیشند و به نوعی امیال مردم است با آنچه صداوسیما منعکس می‌کند فاصله‌ای زیاد دارد. رفته‌رفته هرچه از دهه ۷۰ تا به امروز جلوتر آمدیم، شکاف بین آنچه مردم می‌خواهند و آنچه صداوسیما منعکس می‌کند بیشتر شده و بیراه نیست اگر بگوییم این شکاف تبدیل به یک دره عمیق شده است.

زیباکلام در پایان گفت: البته نمره‌ای که به رسانه ملی دادم برای چهار دهه گذشته یکسان نیست، بلکه حاصل یک جمع‌بندی کلی است. در این میان مدت کوتاهی در اوایل انقلاب که فضای باز سیاسی وجود داشت، از این قاعده مستثناست و در سایر موارد رسانه ملی کاملاً جانبدارانه فعالیت کرده است.