محققان می‌گویند مصرف دارو‌های ضدالتهابی غیر استروئیدی، همچنین مصرف سبزیجات، میوه و فیبر، با کاهش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ همراه بوده است.

به گزارش “وقایع خبری”و به نقل از پایگاه خبری دانشگاه هاروارد، محققان علوم پزشکی در دانشگاه هاروارد اعلام کردند می‌توان با سبک زندگی سالم شامل ورزش و سیگار نکشیدن و کولونوسکوپی به موقع، از بروز سرطان روده بزرگ جلوگیری کرد، ولی با رژیم غذایی و دارو‌ها چه باید کرد؟
نتایج مطالعه محققان بر روی ۸۰ بررسی پیشین که در ۴۰ سال گذشته انجام شده اند در شماره اخیر نشریه دستگاه گوارش Gut منتشر شده است.
محققان می‌گویند مصرف دارو‌های ضد التهابی غیر استروئیدی موسوم به NSAID ها، همچون آسپیرین، بروفن و ناپروکسن، با کاهش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ همراه بوده است. همچنین مصرف سبزیجات، میوه و فیبر هم چنین تاثیری داشت!
محققان می‌گویند می‌توان مصرف این دارو‌ها و غذا‌ها را بر جلوگیری از ابتلا به سرطان روده بزرگ، پیشنهاد کرد.
سلول‌های سرطانی از سازوکار‌های عادی تقسیم و رشد سلول‌ها جدا می‌افتند. علت دقیق این پدیده نامشخص است، ولی احتمال دارد عوامل ژنتیکی یا عوامل بیرونی هم‌چون ویروس و مواد سرطانزا موثر باشد.
در یک جاندار سالم، همیشه بین میزان تقسیم سلول، مرگ طبیعی سلولی و تمایز، یک تعادل وجود دارد.
سرطان شامل همه انواع تومور‌های بدخیم می‌شود که در پزشکی آن‌ها را بیشتر با نام نئوپلاسم می‌شناسند.
احتمال بروز سرطان در سنین مختلف وجود دارد، ولی احتمال بروز سرطان با افزایش سن زیاد می‌شود. سرطان باعث ۱۳٪ مرگ‌ها است. بر طبق گزارش انجمن بهداشت آمریکا ۷٫۶ میلیون نفر در سال ۲۰۰۷ بر اثر سرطان مرده‌اند. سرطان تنها ویژه انسان نیست و همه جانوران و گیاهان پرسلولی نیز ممکن است به سرطان دچار شوند.
سرنوشت سلول‌ها کاملاً کنترل شده‌است و براساس نیاز‌های بدن می‌باشد.
در جنین میزان تکثیر سلول‌ها بیشتر از مرگ طبیعی سلولی است، اما در جاندار بالغ میزان مرگ سلولی و تقسیم سلولی به تعادل می‌رسد.
سرنوشت سلول در هر زمان، به طور کاملاً دقیق، بوسیله فاکتور‌های رشد، پیام‌های محیطی و برخی پروتئین‌ها و پیامبر‌های سلولی، کنترل می‌شود.
جهش‌هایی که منجر به تغییر هر یک از فاکتور‌های موثر در سرنوشت سلول می‌شوند باعث بهم خوردن نظم دقیقی که در تنظیم رشد و تکثیر و تمایز سلول هاوجود دارد می‌شود و می‌تواند منجر به بروز سرطان شود.
سلول‌های سرطانی کنترل خود را بر چرخه سلولی از دست داده و به طور مداوم و بدون توجه به پیام‌های سلولی و فاکتور‌های رشد، به تکثیر ادامه می‌دهند.
در سلول‌های سرطانی بیان پروتئین‌های سلولی تغییر کرده و برخی از آن‌ها که نباید بیان شوند بیان شده و یا بیان برخی دیگر از ژن‌ها متوقف می‌شوند.