از آن جایی که بلاگ ها به عنوان بخشی از رسانه ها در آمده اند، بلاگرها در حال به وجود آوردن نسلی کاملاً متفاوت هستند. یکی از نتایجی که می توان گرفت این است که روش «یک اندازه مناسب برای همه» به درد کار آنها نمی خورد و اولین کاری که شرکت ها باید انجام دهند پیدا کردن فردی در داخل شرکت است که بتواند با بلاگرها مراوده داشته باشد.

بلاگرها فقط به خود خبر علاقه ندارند، آنها بیشتر به نوع کار شرکت ها و دلایل آن علاقه نشان می دهند. پس نیاز هست که با بلاگرها ارتباط برقرار کنیم و گفتگوهای ۳۶۰ درجه داشته باشیم.

  از شواهد امر اینطور بر می آید که خبرگزاری ها بدون بلاگرها جایی ندارند، حتی فراتر از این هم باید رفت: روزنامه نگاران بیشتر به اخبار علاقه دارند ولی بلاگرها به ابراز عقیده.

اگر شرکت ها فکر کنند که هر کس به راحتی می تواند با بلاگرها ارتباط برقرار کند، دچار اشتباه شده اند. با این نظر موافقم که: «گاهی لازم است که سخنگوی شرکت سیاست کاری خود را تغییر دهد. برای این کار شما نیاز به جماعتی از سخنگویان یک سازمان دارید. شرکت ها برای این کار نیاز به صداهای مشتاق دارند؛ اینها می توانند از میان مدیران تولید نیز انتخاب شوند.

بلاگرها مایل خواهند بود که با این مدیران وارد مذاکره شوند. شرکت ها در حال تغییرند، دیر یا زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد. خیلی از آنها حتی مبلغان دینی یا وکیل استخدام کرده اند برای این کار و البته از اهمیت نقش جلسات حضوری نباید غافل شد. بله، روابط اینترنتی وجود دارد، ولی دیدار حضوری هر از گاهی لازم است و تاثیرات بهتری دارد.
امروزه بسیاری هنوز در تلاشند از روش های سنتی برای برخورد با رسانه ها استفاده کنند و دیگر ببینید آنها چقدر در اشتباهند.

* منبع مرجع: شارا