از ایتالیا به امریکا و نهایتا متولد مکزیک!
کاردینی در سال ۱۹۱۰ از ایتالیا به امریکا هجرت کرد و در بالا یک رستوران در ساکرامنتو و آنگاه در سن دیگو گشوده کرد و در ده سال 1920 به شهر تیهوانا در مکزیک رفت و همین رستوران مشهور را بهره‌برداری کرد.
رُزا، دختر کاردینی می‌گوید پدرش در سال ۱۹۲۴ و درست در روز استقلال امریکا،این سالاد تعجب آور و غریب را ابتکار عمل نموده است.وی می‌گوید پدرش ظرفی عظیم برداشته و برگ های کاهو،زرده تخم مرغ و پنیر پارمزان و یکسری ماده ی اولیه خیره کننده تر را به آن افزوده است که مزه پایانی بسیار خوشمزه ای داشته است.ولی سالها آنگاه یکی‌از دوستان کاردینی و حتی برادرش مدعا شدند که سالاد در واقع نوآوری آن‌ها بوده میباشد و تا امروز به طور قطعی معلوم نشده که کدام اظهار نظریات رنگ و بوی واقعیت داراست.

سالادی برای روشنفکرهای امریکایی!
در طی ده سال 1920 ستارگان هالیوودی متعددی به آن طرف مرزهای اروپا سفر می کردند و همین قضیه خیلی زود سبب شد تا اسم سالاد سزار دهن به دهن بچرخد و در آن سال‌ها تبدیل به غذای معروفی در میان قشر نوگرا و نابغه ی امریکا گردد.

شهرت ی این سالاد خیلی زود به اروپا هم رسید و فی مابین اروپاییان هم نام و قانونی برای خودش به راه انداخت.مجلات دارای اعتبار آن سالیان از این خوراک یاد کردند و حتی با این عنوان به استقبال آن رفتند “عالی ترین امر غذایی پنجاه سال اخیر امریکا

کاردینی سالادها را بسته بندی کرد و از تیهوانا به لس انجلس ارسال می‌کرد.سالادهایی که سس نداشتند و در سال ۱۹۴۸ سس اختصاصی این سالاد را هم ایجاد کرد و بصورت غیروابسته به فروش می‌رساند.سالادی که کلیه آن را امریکایی می دانستند البته زادگاه حقیقی اش جایی مجاورت مرز امریکا البته در مکزیک بود.
سس سالاد منحصر کاردینی بعداز سپری شد این همه سال هنوز هم با به عبارتی فرمولاسیون در امریکا به فروش می‌رسد.
سال ۲۰۰۹ در ادامه نقطع ی عطف دریافت کردن ناامنی و خشونت های داخلی در مرزهای امریکا و مکزیک،رستوران سزار بسته شد و در سال ۲۰۱۰ به وسیله یک کدام از طلایی ترین سرآشپزهای مکزیکی بنام خاویز پلاسکنسیا بازگشایی شد.

رستوران سزار هنوز هم سرپا و قبراق
این روز ها رستوران سزار درحال حاضر و هوایی مشابه اروپای قدیم داراست.رستورانی که با سقف چوبی تیره و دیرین اش نور و روشنایی یه خرده را به فضای داخلی رستوران می تاباند و پیش سرویس هایی با کت و شلوارهایی سیاه و سپید و تروتمیز و دیوارهایی که با عکس هایی از بازه شکوه این رستوران تزئین گردیده اند.

چگونگی سرو این سالاد در منزل ی پدری اش

توصیه دادن یک سالاد سزار در محل حقیقی و واقعی تولدش مثل یک بازی هنرمندانه و حس برانگیز میباشد.دکمه ای که فشار می دهی تا پیش سرویس را بخوانی و دقایقی سپس که ظرف ای با کاهوهای رومانیایی و بو و رایحه سس دل انگیزش مستت می نماید.

رقص جالب خوراکی هایی که پیش سرویس به ترتیب و ریتم دار با ظرف ی سالاد شما انجام می‌دهد مشتمل بر افزودن یک قاشق کوچک سیر خرد گردیده و آنگاه یه خرده خردل و درپی پوره ی انار و تعدادی قطره از سس Worcestershire (سس انگلیسی مخصوصی که مواد تشکیل دهنده اش هنوز بصورت دقیق مشخص وجود ندارد البته به صورت عمده تشکیل‌شده از سرکه مالت، پیاز، سیر، نمک، گیلاس، آب، شکر و عصاره فلفل چی) میباشد.یه خرده بعدتر یک تخم مرغ خام را در حضور شما می‌شکند و زرده اش را داخل پیاله شما خالی می نماید.روند بعدی افزودن آب لیمویی که در حضور شما فشرده میگردد و همینطور روغن زیتون و پنیر پارمزان میباشد و آن‌گاه استارت به هم زدن محتویات پیاله ی چوبی شما می نماید.

این سالاد آنقدر مهم و دوست داستنی میباشد که دیگر کسی به ریشه اش اندیشه نمی نماید و این سالاد را بعنوان غذایی بین المللی و بالاتر از مرزها می شناسد.

سالاد سزار، سالادی با اصالت ایتالیایی آمریکایی که قدمت آن به حدود صد سال قبل بازمی‌گردد. این سالاد سبز که شاید بتوان آن را دومین سالاد محبوب در ایران، پس از سالاد شیرازی دانست، در حال حاضر در منوی بیشتر کافه‌ها و رستوران‌ها دیده می‌شود. این سالاد یکی از پرطرفدارترین سالادهای رستوران‌های درجه یک به شمار می‌آید. سالاد محبوب سزار تاریخچه جالبی دارد که می‌تواند حتی خبره‌ترین کارشناسان غذا را هم متعجب کند.

ه گفته یکی از شرکای خانواده کاردینی، پاول ماگورا (Paul Maggiora )، برادر سزار، الکس اولین سالاد سزار را در سال ۱۹۲۷ برای یک شخص نیروی هوایی آمریکایی اهل سن‌دیاگو درست کرده و نام آن را سالاد «آویاتور» گذاشته است.

به گفته ماگورا، یک شب تا صبح گروهی از خلبانان و دوستان الکس مهمان رستوران سزار بودند. الکس برادر سزار صبحانه برای آن‌ها سالاد سزار تهیه کرد و از آن روز او نام این سالاد را به افتخار دوستان خلبانش نام آویاتور (Aviator) (در انگلیسی به معنی خلبان) گذاشت.

از سوی دیگر قدمت اولین مستندات و مدارک ثبت شده مربوط به سالاد سزار به سال ۱۹۴۶ می‌رسد؛ زمانی که که یک مقاله‌نویس روزنامه به نام دوروتی کیلگلن (Dorothy Kilgallen) نوشت: «یکی از نقاط عطف صنعت غذا در هالیود همین سالاد سزار است، که توسط خانه استیک گیلمور به اهالی نیویورک معرفی شد.»

بسیاری از افراد به خصوص از کالیفرنیای جنوبی فقط بخاطر خوردن این سالاد به این رستوران می‌آمدند. آن‌ها می‌گفتند «بریم رستوران سزار که سالاد خوشمزه‌ بخوریم». رستوران کاردینی حتی قبل از به وجود آمدن این سالاد هم بسیار محبوب بوده و با توجه به خانواده سزار با عنوان رستوران سزار شناخته می شده است.

وقتی الکس کاردینی از تیجوانا به مکزیک مهاجرت کرد؛  ۳ رستوران افتتاح کرد. در منوی رستوران‌هایش اسم این سالاد را «سالاد سزار اصلی الکس کاردینی» نام‌گذاری کرد تا بتواند اصالت این سالاد و نام مخترع اصلیش را نشان دهد!

گفته‌های کتاب آشپزی «هارتر» درباره مبدع سالاد سزار

در سال ۱۹۰۳ در کتاب آشپزی هارتر (George Leonard Herter) جلد دوم‚ جورج لنوارد هارتر راجع به اینکه فکر می‌کند چه کسی سالاد سزار را ابداع کرده صحبت می‌کند. او در این کتاب اینگونه نوشت:

« بارها گفته شده است که این سالاد در تیجوانای مکزیک در طول محدودیت‌ها و همچنین در سان فرانسیسکو ابداع شد. اما این با حقیقت بسیار فاصله دارد. تنها چیزی که در تیجوانا ابداع شد، بهترین روش‌های جذب توریست بود. سالاد سزار در شیکاگو در سال ۱۹۰۳ توسط گیاکومو جونیا (Giacomo Junia ) یک آشپز ایتالیایی ابداع شد.»

بر اساس این داستان گیاکومو جونیا یک آشپز در یک رستوران کوچک در نیویورک به نام “کافه نیویورک”بود. در آن زمان او سعی می‌کرد غذاهایی با ذائقه آمریکایی‌ها تهیه کند زیرا غذاهایی مانند اسپاگتی و پیتزا طرفدارانی زیادی نداشت و فقط توسط خود ایتالیایی‌ها خورده می‌شد.

او یک روز با چند تکه کاهو این سالاد را درست کرد و به یاد ژولیوس سزار (Julius Caesar )، شخصیت محبوب ایتالیایی‚ نام این سالاد را سزار گذاشت. جونیا هیچوقت فکر نمی‌کرد که این سالاد مشهور شود و بیشتر از هر کسی دیگر از این استقبال شگفت زده شد. به سرعت بسیاری از آشپزهای دوره‌گرد شیوه درست کردن این سالاد را یاد گرفتند. در مدت کمی این سالاد در تمام مناطق آمریکای شمالی و حتی اروپا درست میشد.

مبدع سالاد سزار از زبان جولیا چایلد

جولیا چایلد کسی است که در دوران کودکی در این رستوران غذا خورده است و خود کاردینی سزار هم برای او سالاد سبز رنگ را آماده کرده است. گفته می‌شود که او بعدها با دختر سزار تماس می گیرد و دستور تهیه اصلی آن را می‌گیرد. در کتاب معروف جولیا چایلد کیتچن آمده است: «سزار به سفارش پدر و مادرم روی میز خودمان این سالاد را درست کرد.

همه مراحل آماده سازی را به یاد ندارم. اما او کاهو را در کاسه چوبی بزرگ قرار داد. کاهو خرد نشده بودند و او عقیده داشت که سایز و حالت طبیعی برگ‌ها باید دست نخورده باشد. در آخر او دو تخم‌مرغ را روی کاهوها شکست و آن‌ها را با هم مخلوط کرد.

سالاد سزار در اروپا

در کتاب «جستجوی سزار» نوشته تری دی گرینفیلد (Terry D. Greenfield ) داستان محبوبیت این سالاد را به‌گونه‌ای دیگر نوشته است.

به گفته او این داستان برمی‌گردد به خانمی به نام والیس وارفیلد سیمپسون (Mrs. Wallis Warfield Simpson ). او همسر پرنس ادوارد هشتم از سرزمین ویلز پادشاه قبلی انگلستان است.

خانم سیمپسون در سال ۱۹۲۰ برای سفر ، جشن یا خوش‌گذرانی به سان فرانسیسکو و تیجوانا میرفت. گفته می‌شود او با پرنس ویلز همانجا در هتل دل کورونادو آشنا شد. بر اساس این داستان در طی این زمان‚ خانم سیمپسون از رستوران سزار دیدن کرد و به سالاد سزار علاقه مند شد.

او زمان‌هایی که به این رستوران می‌رفت به سزار دستور می‌داد که آن را میز خود آماده کند. علاقه شدید و سفرهای زیاد خانم سیمپسون باعث پخش شهرت و معرفی سالاد سزار به بسیاری از رستوران‌های معروف و بزرگ اروپایی شد.

 همچنین او اصرار داشت تا آشپزهای رستوران‌های دیگر دقیقا سسی که سزار استفاده می‌کرد را درست کنند. از آنجایی که تمام آشپزها و رستوران ها میخواستند دوشس ویندسور را راضی نگه دارند تمام تلاش خود را برای درست کردن این سالاد می‌کردند که باعث شهرت بیشتر این سالاد شد.

طبق تاریخ «۳ سال قبل از مرگ کاردینی در سال ۱۹۵۶‚سر آشپزهای انجمن بین المللی ای پیکچرز (International Society of Epicures ) در پاریس‚ سالاد سزار را بهترین دستور تهیه که طی ۵۰ سال اخیر از آمریکا منشا گرفته را معرفی کردند.»