براي كساني كه سر كلاس‌هاي مسعود جعفري جوزاني نشسته‌اند و از تجربيات و دانش سينمايي و بوي دلنشين پيپش بهره برده‌اند او هميشه عموجان است. عموجاني كه دلبسته كشورش ايران و سينماي كلاسيك است. پي داستانگويي جذاب است و كارش را هم بلد است. شايد به خاطر اين كه من هم يكي از اين نفراتم هنگام تماشاي جديدترين اثرش ( فیلم بهشت تبهكاران) مدام اين پا و آن پا مي‌شوم.

فيلم با جمله‌اي درخشان (كشوري كه دادگستري مستقل نداشته باشد بهشت تبهكاران است !) شروع مي‌شود؛ جمله‌اي كه حضورش خوب است و بد! خوب است چون حرف درستي است، بد است چون توقع بيننده را بالا مي‌برد.

بيننده در فيلم پي گسترش دادن يا حضور اين حرف درست عموجان مي‌گردد. توقعي كه نصف و نيمه برآورده مي‌شود. دليلش هم معلوم است! بازگشت به زمان ماضي و هراس از نقد سريع و… (ناگفته نماند كه در سال‌هاي اخير و با ساخت فيلم‌هايي مثل علفزار، بيبدن و… خط قرمز نقد قوه قضاييه كمي عقب‌تر رفته و اين اتفاق خوبي است، چرا كه پاشنه آشیل سلامت هر كشوري مي‌تواند فساد در اين قوه‌اش باشد و عموجان هم چه در فيلم و چه در حرف‌هاي جلسه مطبوعاتي فيلمش بدرستي به اين نكته اشاره كرد) البته بايد اين نكته را هم در نظر داشت كه امثال مسعود جعفري‌جوزاني همچون فورد بيش از معنا به دنبال بيان داستاني هستند كه لايه زيرين داشته باشد و حرفي هم اگر در آن است از فيلم بيرون نزند. يعني مثل فيلم آپاراتچي و بعضي از فيلم‌هاي جشنواره چهل و دوم نشود كه آنقدر در انتقال معنايي كه در ذهن دارند سطحي عمل مي‌كنند كه تبليغ را به ضد تبليغ بدل مي‌سازند. (اينطور فيلم‌ها يادآور فيلم‌هايي است كه اواخر دهه پنجاه ساخته شد و….) البته در همان روزي كه حرف‌هاي درست عموجان خوب يا بد، قوي يا ضعيف بر پرده افتاد در كنار برخي از صحنه‌هاي درخشان فيلم (فصل آغازين و ارتباطش با خوشه‌هاي خشم و….) فيلم مجنون (ساخته مهدي شامحمدي) هم به نمايش در آمد. فيلمي كه به گمانم اگر قهرمان فيلم (مهدي زين‌الدين) لحظات اصلي در آن گم نمي‌شد می‌توانست يكي از نمونه‌هاي موفق سينماي موسوم به دفاع مقدس ايران باشد. نمونه‌اي كه بيش از مخاطب عام به درد مديران و مسوولان كشور مي‌خورد، نه اينكه بيننده عادي به قهرمان نياز نداشته باشد. دارد، صد درصد دارد اما رفتار و منش و عملكرد شهدايي مثل مهدي زين‌الدين، باكري، همت، حسن‌پور و…. حلقه گمشده كساني است كه در حرف خود را رهرو اين قهرمانان مي‌دانند اما در عمل….. بگذريم.

حرف‌هاي عموجان و لحظاتي از بهشت تبهكاران و مجنون اتفاق خوب دوشنبه‌اي بود كه پشت سر گذاشتم.

*حسن لطفی