⁦✍️⁩ الهام نظری – کارشناس ارشد مطالعات فرهنگی

 این روزها جهان کرونازده دستخوش رفتارها و سیاست هایی است که شاید تا پیش از این، پیش بینی آن بسیار دشوار می نمود. در میان تمامی اتفاقات غیرقابل انتظار، بی توجهی به تولید زباله که همواره تهدیدی علیه پایداری زمین بوده و هست، یکی از آن رفتارهای مخاطره آمیزی است که نه تنها در میزان تولید آن تغییری ایجاد نشده بلکه به واسطه ی این ویروس ناخوانده، شکل افراطی تر نیز به خود گرفته است.

تولید روز افزون زباله های خانگی و خارج شدن از چرخه باریافت، انباشت زباله های عفونی و خطرناکِ ناشی از ترس جمعی انسان مدرن برای مقابله با موضوع کرونا، ویروسی که راه نابودی آن جز از طریق رعایت شدید پروتکل های بهداشتی نیست، نشانگر میل خودخواهانه انسان‌ برای بقا به هر قیمت است.

اگرچه تلاش برای بقا نه مختص ذات انسانی که مشترک تمامی گونه های گیاهی و حیوانی است، اما رفتاری که بشر برای حفظ جان خود به کار بسته، زنگ خطری برای دیگر جانداران این کره خاکی است.

مصرف بیش از اندازه و حتا غیرضروری از مواد ضدعفونی کننده، ماسک، دستکش های یکبار مصرف در زندگی روزمره، بی توجهی به رفتارهای پیشگیرانه در تعاملات و افزایش ضریب ابتلا و به تبع آن مراجعه به مراکز درمانی و گرفتن کمک های پزشکی که منجر به تولید زباله های عفونی می‌شود، همه و همه اثرات مخربی را بر منابع آبی و خاکی تحمیل خواهد کرد.

هدف از این نوشتار به یقین، نه ترویج ایده ی تقابل با پروتکل های بهداشتی بلکه مرکزیت دادن به مفهوم عدالت زیستی با یک نوع سبک زندگی پایدار در دوران اپیدمیک ویروسی است؛ تفکری که متاسفانه در این بحران جهانی مورد غفلت و فراموشی قرار گرفته است.

اهمیت رعایت بیش از پیش به بهداشت فردی و جمعی در نبرد با این ویروس مرموز بر کسی پوشیده نیست، اما لازم است تغییری عقلانی در قواعد پیشگیرانه در زندگی روزمره داشت  تا نه تنها حالت وسواس گونه به خود نگیرد بلکه بتوان رفتارهای جمعی و فردی را به مفهوم عدالت زیستی گره زد؛ چرا که جهان پساکرونا زیستگاه تمامی جانداران است.

 از این رو، با کنترل رفتارهایی که حاصل از دستپاچگی بشر برای به دام نیافتادن در کام مرگ است، بیش از هر زمان دیگر میان حفظ جان خود و حفظ محیط زیست تعادل ایجاد کرد تا صدمه ای به زنجیره حیات وارد نیاید.این شکل از طغیان پر هیاهو بشر علیه دشمن میکروسکوپی و میل شدید برای بقا، تا به امروز به تولید بی رویه و انبوه زباله هایی منجر شده که اگر به درستی مدیریت و اطلاع رسانی نشود، در آینده ای نه چندان دور، در هیبت ویروس دیگر و حتا خطرناک تر، حیات بشر را به مخاطره خواهد انداخت.