همزمان با ۱۵ رجب، سالروز وفات حضرت زینب کبری(س)، حجت‌الاسلام والمسلمین سعیدی‌آریا، کارشناس مذهبی برنامه تلویزیونی سمت خدا،گفت : حضرت زینب(س) در دین اسلام جایگاه ویژه‌ای دارد چرا که ایشان حوادث مهمی همچون رحلت پیامبر اکرم(ص)، شهادت حضرت زهرا(ص)، شهادت امام علی(ع)، شهادت امام حسن مجتبی(ع)، شهادت امام حسین(ع) و شهادت فرزندان خود را در زندگی خود پشت سر گذاشت و در تمام این مراحل، نمونه‌ای عالی از صبر و استقامت یک زن مسلمان و فعال در اجتماع را به نمایش درآورد.

این کارشناس مذهبی در ادامه گفت: دوران جوانی حضرت زینب(س) با فعالیت‌های فوق‌العاده اجتماعی ایشان همراه بود؛ آنچنان که جلسه بیان نکات قرآنی اخلاقی و اعتقادی برای زنان شهر برگزار می‌کردند و به عنوان معلم شهرت یافته بودند. مردم، ایشان و پدر بزرگوارشان را معلم امت می‌دانستند اما علمی که از طرف خداوند به اهل بیت(ع) اعطا شده بود. در حدیثی می‌خوانیم که امام حسین(ع) در وصف ایشان فرمودند: «انتِ بحمدالله عالمة غیرمتعلمة؛ شما بحمدالله عالمی هستید که معلم ندیده‌اید».

حجت‌الاسلام سعیدی‌آریا با بیان اینکه ارزش‌های رفتاری حضرت خدیجه(س) و حضرت فاطمه زهرا(س) در حضرت زینب(س) متجلی شده بود، اظهار کرد: برجسته‌ترین و مهمترین دوره زندگی ایشان، واقعه کربلاست. ایشان با ایجاد جریان روشنگری، پیام کربلا را به نسل‌های بعدی منتقل کرد و گویا رسالت اصلی زندگانی ایشان همین امتداد کربلا بود. زینب کبری(س) همراه همیشگی ولیّ زمان خود بود، به این صورت که هیچ‌گاه اباعبدالله‌الحسین(ع) را تنها نگذاشت. حتی در روایات می‌خوانیم که شرط ازدواج ایشان با همسرش یعنی عبدالله بن جعفر، این بوده است که از مسیر امامت جدا نشود، این همراهی را خیلی از یاران دیگر هم داشتند مثلا حدود هزار نفر در ایام حج با امام حسین(ع) همراه بودند اما تا شب عاشورا بیشتر نماندند، آدم‌های بدی هم نبودند اما توان و توفیق ایستادگی در مسیر حق را نداشتند.

وی تصریح کرد: خطبه‌خوانی‌های ایشان در کوفه و شام و مدینه نمونه‌ای از حقیقت‌طلبی و شجاعت زن مسلمان را به نمایش گذاشت، آن‌گونه که در مکالمات یزید و ابن زیاد از زبان ایشان به عنوان خطر یاد شده است و یکی از والیان اموی اظهار کرده بود وقتی زینب سخن می‌گوید احساس می‌کنم علی و حسین زنده هستند. یکی از سخنان برجسته ایشان این است که خطاب به مردم شام گفتند: «اتقتلتون و تبکون؛ آیا خودتان می‌کشید و خودتان گریه می‌کنید؟» بارها در اشعار آئینی عاشورا خوانده‌ایم و شنیده‌ایم که «کربلا در کربلا می‌ماند، اگر زینب نبود» و این سخن واقعاً حقیقت دارد، حتی اگر ادعا کنیم نقش حضرت زینب(س) در باقی ماندن دین اسلام و مکتب ائمه(س)، نقشی کلیدی بوده است، سخنی گزاف نگفته‌ایم.

حجت‌الاسلام سعیدی‌آریا در بخش دیگری از سخنان خود به نقش پرستاری حضرت زینب(س) در ماجرای کربلا اشاره کرد و گفت ایشان در دوران اسارت، تمام کاروان اسرا، از امام سجاد(ع) تا کودکان را پرستاری می‌کردند. در سه یا چهار سند، وارد شده است به این صورت که زینب کبری(س) خودشان را در برابر ضربات تازیانه‌ها سپر بلا می‌کردند تا به کودکان آسیبی نرسد، همچنین طبق روایتی دیگر، تصمیم دشمن بر قتل امام سجاد(ع) در کربلا جدی بود و هنگامی که آن افراد با شمشیر آخته بر بالین امام سجاد(ع) که بیمار بودند، حاضر شدند، زینب کبری(س) جلوی آن‌ها ایستاد و گفت: ابتدا من را باید بکشید که ایستادگی ایشان آن‌ها را منصرف کرد، شاید به این دلیل که نمی‌خواستند خون زنی را بریزند. در دوران اسارت هم که زیاد شنیده‌ایم ایشان «قافله‌سالار» بودند، اما نکته مهم این است که ایشان علاوه بر پرستاری جسمانی به حفظ روحیه و پرستاری روحی و معنوی نیز توجه داشتند. القای حس پیروزی، عزت، شجاعت و حمایت همه‌جانبه از دین در رفتار ایشان بارز بود.

این کارشناس مذهبی تأکید کرد: پرستاران و کادر زحمتکش درمانی که امروز در بیمارستان‌ها در خط مقدم مبارزه با ویروس کرونا زحمت می‌کشند باید با تأسی از حضرت زینب(س) جسم و روح بیمار را توأمان در نظر گیرند و با اخلاق و روحیه خوب، مجاهدت خود را تکمیل کنند. در دین اسلام اجر و ثواب ویژه‌ای برای پرستاری و خدمت به بیماران قرار داده شده است چرا که اولاً نفس خدمت به مردم بسیار اهمیت دارد و ثانیاً اگر خدمتی که به مردم ارائه می‌شود خدمتی خاص و ویژه باشد، اجر آن دو‌چندان است. همه مردم به خصوص بیمارانی که در بیمارستان‌ها بستری هستند باید مراقب باشند خدای ناکرده رفتاری ناشایست با پرستاران نداشته باشند.