ساموئل بکت نمایشنامه نویس و شاعر مشهور ایرلندی سال ۱۹۸۹ در چنین روزی درگذشت.

ساموئل بکت متولد سال ۱۹۰۶ بود و به‌دلیل علاقه‌اش به زبان فرانسه در رشته ادبیات و زبان فرانسه تحصیل کرد و پس از سفر به پاریس با جیمز جویس آشنا شد که این دوستی تأثیر زیادی در پیشرفت کار او به‌عنوان نویسنده داشت.

او در ابتدا رمان‌هایی مانند «مرفی» و «وات» نوشت و سال ۱۹۵۲ نخستین نمایشنامه‌اش را به‌نام «در انتظار گودو» نوشت که شاخص‌ترین اثر اوست. رمان‌های «مالوی»، «مالون می‌میرد»، «نام‌ناپذیر» و «گم گشتگان» و نمایشنامه‌های «دست آخر»، «آخرین نوار کراپ»، «بازی»، «من نه»، «فاجعه»، «چی کجا»، «آخر بازی»، «روزهای خوش» و «همه افتادگان» و اشعار «هوروسکوپ» و «آنچه واژه هست» از دیگر آثار او هستند. آثار بکت به‌دلیل اینکه رنج انسان را با طنز تلخ و کمدی سیاه به تصویر می‌کشد شناخته می‌شود و او سال ۱۹۶۹ به‌دلیل نوشته‌هایش و اینکه «در قالب رمان و نمایشنامه در فقر معنوی انسان امروزی عروج او را می‌جوید» برنده جایزه نوبل ادبیات شد.