وقایع خبری- نعمت احمدی، حقوقدان در روزنامه آرمان ملی نوشت: سوم اسفند پایان قانون اقدام راهبردی بود؛ قانونی که برخی تحلیلگران معتقدند نباید با این شیوه تصویب می‌شد چون شرایط زمانی و مکانی به نفع ما نبود. با تغییراتی که در راس قدرت آمریکا به‌وجود آمد و وعده‌هایی که جو بایدن داد، باید این فرصت در اختیارش گذاشته می‌شد که ببینیم در مدت صد روزه اول حضورش در کاخ سفید چه‌کار می‌کند.
  دیدیم که رئیس‌جمهور و هیات دولت هم این قانون را ابلاغ نکردند و رئیس مجلس ابلاغ کرد. اگر نمایندگان مجلس با تکیه بر آرایی که از موکلان خود گرفتند و می‌دانیم که آرای پائینی هست، به فکر کل جامعه بودند، مسائل کلان مملکت را که زیر نظر مقام معظم رهبری انجام می‌شود، درنظر می‌گرفتند لذا امکان ندارد سفر آقای گروسی به ایران، سکوت، صحبت و تفاهم مقطعی که صورت گرفته، بدون درنظر گرفتن مسئولان و بزرگان نظام باشد.این نوع برآشفتگی در مجلس در اذهان عمومی داخلی و خارجی اینطور به ذهن متبادر می‌شود که مسئولان کشور دچار دوقطبی در شیوه اداره شده‌اند.

از طرفی پیام این شیوه برخورد نمایندگان با دولت، به خارج از کشور بسیار تلخ است. اداره کشور به‌وسیله قوای سه‌گانه تعریف شده و اعمال هر قوه و نحوه اجرای آن در قانون اساسی آمده است. برخی نمایندگان تندروانه درخواست مجازات رئیس‌جمهور و رئیس سازمان انرژی هسته‌ای و به قول خودشان دیگر مستنفکین را می‌کنند و مسئولان دیگر نظام هم تفاهمی را به‌وجود می‌آورند که موقتی است و مهلتی سه ماهه دارد. این درحالی است که نمایندگان مجلس باید با شادی، شیرینی عملکرد و مقاومت دولت در مقابل زیاده‌خواهی‌ها که منجر به توافق بین ایران و کره‌جنوبی در استرداد اموال بلوکه شده ما شد را بیان می‌کردند.
اگر می‌گفتند که مقاومت کردیم و خروجی‌اش این شد، باید دیروز در مجلس به عنوان برگ برنده شیوه اداره مملکت بیان می‌کردند. درواقع مانده‌ام از اینکه برخی نمایندگان فکر می‌کنند با قانونی که گذاشته‌اند و پرونده‌ای که باید در دادسرا مطرح شود و تا بخواهند پای رئیس‌جمهور و رئیس سازمان انرژی هسته‌ای را به تحقیق و محاکمه بکشند چه زمانی به طول می‌انجامد؟

آیا دشمنان از این موقعیت سوءاستفاده نخواهند کرد؛ درحالی که دولت درحال فراهم‌آوری مقدمات نام‌نویسی است و در خردادماه انتخابات در پیش است. فرض کنید پرونده فردا در دادگستری مطرح شود، آیا به محاکمه رئیس‌جمهور و دیگران خواهد رسید؟ نمایندگان مجلس سیاستمدارند و نه سیاست‌کار، اگر سیاستمدار باشند به جای این ادبیاتی که به‌کار برده‌اند و جایگاه مجلس را در اذهان مردم تنزل داده‌اند، با ادبیاتی فاخر و با تکیه بر پیروزی‌ای که در مورد کره‌جنوبی شاهدش بودیم، عمل می‌کردند.

بنابراین با توجه به سرعت عمل در تفاهمنامه بین ایران و دبیرکل آژانس انرژی هسته‌ای، هیچ ‌کاری برخلاف قانون انجام نگرفته و تنها اجرای زمان‌بندی صورت گرفته است. در این راستا هر قانونی برای اجرایی شدن توسط مجری زمان‌بندی می‌شود و در مورد این قانون به‌رغم اینکه رئیس‌جمهور و دیگران باوری به این قانون نداشتند ولی چون قانون شده بود آیین‌نامه اجرایی را نوشتند و لازم‌الاجرا شدن را نادیده نگرفتند و تنها زمان‌بندی کردند. به باورم نمایندگان مجلس باید به قانون خودشان و نحوه اجرای قانون و اصول حدود اختیارات مجری در زمان‌بندی شیوه اجرا توجه کنند.

آیا اعلام تورم ۴۹ درصد، رکود بالای صددرصدی که در معاملات مسکن صورت گرفته، وضعیت آشفته بورس که از مرداد امسال تا الان تقریبا سرمایه اکثر افرادی که به تشویق مسئولان دولتی وارد بورس شدند به کمتر از نصف تقلیل پیدا کرده، اعتراضات هر روزه بازنشستگان صندوق‌های بازنشستگی، تامین اجتماعی و فرهنگیانی که جلوی مجلس و وزارتخانه‌ها صف کشیده‌اند، به چشم نمایندگان مجلس نمی‌آید؟ مجلس باید به دردهای اصلی درمان نشده مردم بپردازد، خصوصا در زمانی که لایحه بودجه مطرح است. برای هر یک از این دردها در زمانی که لایحه بودجه مطرح است،‌ می‌تواند ردیفی اختصاص دهد و راهکاری ارائه کند که از این تورم افسارگسیخته، تعطیلی کارخانجات و کارگاه‌ها، بیکاری مزمن که گاهی منجر به خودسوزی و خودکشی بیکاران می‌شود، جلوگیری کند.

مثل کاری که دولت دارد در یک بستر مناسب با عملکرد سیاسی خوب و با حفظ جایگاه و شأن مردم انجام می‌دهد و به درستی هم انجام داده و به‌قطع‌یقین مسئولان بالادستی با آن موافق بودند و اگر غیر از این بود، این تفاهمی که با دبیرکل آژانس شده، صورت نمی‌گرفت و نمایندگان ساز مخالفت نمی‌زدند. تعجب می‌کنم هرکسی باید به وزنه خودش هم نیم‌نگاهی بکند.

رئیس‌جمهور با پشتوانه ۲۴ میلیون رای و تنفیذ مقام معظم رهبری در مقابل نمایندگانی قرار گرفته که عمدتا با آرای زیر ۲۵ درصد وارد مجلس شده‌اند. بنابراین لازم است مقداری مشق سیاست بکنند.«کار مُلک است اینکه تدبیر و تدبر بایدش». کار مُلک را باید با تدبیر و تدبر انجام داد و به قول حضرت سعدی: «دلایل قوی باید و معنوی، نه رگ‌های گردن به حجت قوی». رگ‌های گردن‌شان را برای خیلی از مصائب مردم، مسائل کشور، گرفتارهای مردم در آخر سال باد کنند. قرن ۱۴ تمام شده و داریم وارد قرن ۱۵ می‌شویم، ادبیات دوره قجری را به کار نبریم!