🌐 جعفر بخشی بی نیاز / وقایع خبری

همین چند سال پیش حدود خانه های یک طبقه ؛ بدون گاز و تلفن و استخر جماعتی بی ریا کنار یک حوض قدیمی به خوردن یک استکان چای لاهیجان با نبات ؛ چنان شوق زده بودند که گویی نهایت دنیا همان حیاط چند متر و آدمهای صاف و صوفی بودند که آن روزها نه در گیر روزهای کرونایی تشویش داشتند و نه در رزق سخت گرانی ها دغدغه !
اما چند سال بعد و در پاییز سال ۴۰۰ دورهمی ها به غضب و قهر کرونا و البته گرانی های بی حد و مرز و عواطفی که با پول سلاخی شدند ؛ آدمها را از هم دور کرد و احوالپرسی خویشان و نزدیکان را نیز به پیامک های یک خطی موبایل سپرد.
کاش بشود بزنیم به سیم آخر و این روزها درگیر هیچ‌ کس و هیچ‌ چیزی نباشیم. آخر آنان که مدام درگیر این و آن شدند، کجای دنیا را گرفتند مثلا ؟! آنان که هر بار رابطه‌ های تازه‌ای تجربه کردند، جز عمری بر باد رفته و حسرتی جان سوز چه دست‌ آورد باارزشی برایشان ماند؟
درگیر و گرفتار آدم‌ ها نباشیم. دیگر آدمها از عاطفه خالی اند. آدمها انگار سنگ شده اند. انگار نمی بینند. انگار نمی شنوند‌. انگار اصلا نیستند. باید یاد بگیریم با کسانی بمانیم که دوستمان دارند و در کنارشان احساس راحتی می‌ کنیم. هر صبح به شوق طلوع آفتاب و تماشای جزئیات ساده‌ ی اطرافمان بلند شویم و هر کار که حالمان را بهتر کند انجام دهیم و هر شب هم ، به شوق فرداهایی بهتر و معجزه‌هایی که شاید اتفاق بیفتند بخوابیم.
خدا را بیشتر از هر کسی دوست داشته باشیم و کتاب خواندن و چای نوشیدن و تماشای فیلم‌ های تازه را بیشتر از هر چیزی طلب کنیم.
قبول کنید حالا که بزرگ شده‌ایم فهمیده‌ایم از تنور دوست‌ داشتن‌ های افراطی، آبی برای آرامش ما گرم نمی‌شود و پشیمانیم که چرا پیش از این، آدم‌ هایی را بی‌ هیچ دلیلی متفاوت می‌ دیدیم و بی هیچ منطقی متفاوت دوست داشتیم، آدم‌هایی که حالا که فکر می‌ کنیم؛ بیشتر از هر انسان معمولی، اتفاقا معمولی بودند، کارهای معمولی انجام می‌دادند، حرف‌ های معمولی می‌ زدند و با آدم‌های معمولی معاشرت می‌ کردند.
بعد از این جز خودمان و خدای خودمان روی هیچ‌ چیز و هیچ‌ کس دیگری حساب نکنیم. چون نه چیزها همانی‌ اند که می‌ بینیم و نه آدم‌ها همانی‌ اند که فکر می‌ کنیم.
بزرگ شده‌ایم و فهمیده‌ایم زندگی که همه‌ اش دویدن و تلاش کردن و موفق شدن نیست، آدمی بیش از هر چیز دیگری به امنیت و آرامش و راحتی هم نیاز دارد.
بزرگ شده‌ایم که آرام‌ تر بمانیم بی خیال تر شویم و وابسته ی آدمهای اطرافمان نباشیم که از این جماعت برای ما هیچ آبی گرم نمی شود !